JOSEF KOUDELKA -Αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη

Ο Τσέχος Josef Koudelka αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους φωτογράφους και ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρα μας, καθιερώθηκε διεθνώς με τις φωτογραφίες του από την εισβολή των στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Πράγα (Αύγουστος 1968), ενώ από το 1975 αποτελεί τακτικό μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου Magnum. Στην αναδρομική του έκθεση παρουσιάζονται όλα τα στάδια και τα θέματα της επί 40 χρόνια φωτογραφικής του δημιουργίας. Η έκθεση ξεκινώντας με τις ενότητες «Το Ξεκίνημα» και «Η Αναζήτηση» (πρωτότυπες φωτογραφίες από το τέλος του 1950 και τις αρχές του 1960), συνεχίζει με μια επιλογή από τις καλύτερες εργασίες του, «Το Θέατρο», «Οι Τσιγγάνοι», «Η Εισβολή», «Εξορίες» και τελειώνει με το «Χάος» τη σύγχρονη πανοραμική του δουλειά. Μια επιλογή φωτογραφιών από τον Josef Koudelka που μας αποκαλύπτει τον κόσμο όπως τον είδε ο ίδιος. Η έκθεση εντάσσεται στις εκδηλώσεις της Γαλλικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Medusa

Καιρό έχουμε να δούμε μια φωτογραφία με την holga μου, ορίστε λοιπόν μια ...το δέντρο που μου θύμισε την μυθική Μέδουσα ,πάντως εγώ τόλμησα και την κοίταξα κατάματα και δεν πέτρωσα!

The la's-there she goes

Ένα όμορφο ποπ κομμάτι για να θυμόμαστε ότι τα γλυκά πράγματα είναι κάποιες φορές ...απλά.

"Δάσκαλοι"

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις , αν επιπροσθέτως έχεις το χάρισμα του "μπλα -μπλα" ακόμα και αν αυτά που λες δεν είναι τίποτα παραπάνω από γενικότητες και αερολογίες, δεν έχεις πρόβλημα να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές ,και είσαι αυλοκόλακας -κοινώς γλείφτης-έχεις πολλές πιθανότητες να "πετύχεις".
Τι σχέση έχουν αυτά με την φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα? Έχουν και παραέχουν,μιας και η καλλιτεχνική φωτογραφία σε μεγάλο βαθμό ως ζωντανό και εξελισσόμενο τμήμα της τέχνης δεν παύει να αποτελεί και κομμάτι της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολλά.Έτσι, είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπεις κάποιους που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν γνώριζαν τι είναι διάφραγμα να το παίζουν "δάσκαλοι" στο ίντερνετ .
Έγραψα πρόσφατα σε κάποιο φόρουμ με αφορμή μια συζήτηση για την "εκμάθηση" φωτογραφίας μέσα από τα διάφορα "φόρα" και αμέσως μετά δέχθηκα την" επίθεση" ενός troll:

"...όσο για την βοήθεια στα διάφορα "φόρα" φυσικά και δεν την παραβλέπω αλλά κινδυνεύουμε όλοι σε όλα τα επίπεδα να αποκτούμε "πτυχίο" από το τάδε φόρουμ και από τον τάδε "καθηγητή",καταλαβαίνεις κανείς που μπορεί να οδηγήσει η υπερεκτίμηση αυτής της "μεθόδου" διδασκαλίας..."

Καλή λοιπόν η βοήθεια που δίδεται στα διάφορα φόρα αλλά μέχρις ενός σημείου γιατί το μέτρο εύκολα χάνεται .
Βέβαια κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και οι φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις από ανθρώπους που πραγματικά γνωρίζουν και έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο και από το διαδίκτυο εκτός του ότι αρχίζουν και σπανίζουν ,υπερκαλύπτονται σιγά- σιγά από την " συνωμοσία των άσχετων".
ΥΓ. ξέρω οι απόψεις μου είναι πολύ "αντιδημοφηλείς" , μα ειλικρινά , i don't give a shit...

Φωτογραφίζοντας γλυπτά-μνημεία

Μνημείο Προσφύγων στη Νεα Φιλαδέλφεια

"Εθνική Συμφιλίωση"στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Δεν είναι πολλές οι φορές που το έχω προσπαθήσει.Κι όσες φορές προσπάθησα να φωτογραφήσω κάποια μνημεία δεν ξέρω αν τα κατάφερα .Προσπάθησα πάντως να μεταφέρω στον θεατή τα "πράγματα" όπως τα βλέπω μέσα από την δική μου ματιά...Οι φωτογραφίες είναι παλιές, αρκετών ετών ίσως αν προσπαθούσα να τις ξαναβγάλω τώρα να βλέπαμε κάτι τελείως διαφορετικό.Μηχανές ήταν οι αρχαίες μου Ζενιτ 12Χρ και Practika MTL50 με διάφορους Μ42 φακούς βιδωμένους πάνω τους...

"Περίεργες" φωτογραφίες

Υπάρχουν φωτογραφίες μας που δεν είναι καλές ,μάλλον καλύτερα θα έλεγα ότι δεν θεωρούμε ότι καν αξίζει να τις δείξουμε ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς μας, τις αφήνουμε λοιπόν κάπου καταχωνιασμένες και κάποια στιγμή όταν τις ξαναδούμε ξαφνικά αποφασίζουμε ότι μεν δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο αλλά μας ΑΡΕΣΟΥΝ χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε επ'ακριβώς το γιατί.Η πιο πάνω φωτογραφία λοιπόν ανήκει σε αυτήν ακριβώς την "περίεργη" κατηγορία!Τελικά μου αρέσει...
ΥΓ.Η φωτογραφία τραβήχθηκε με την ist Ds μου και φακό τον DA 12-24.

Στο...δρόμο

Λίγο το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες ,λίγο -ως πολύ- διάφορες υποχρεώσεις που "τρέχουν" με έχουν αφήσει φωτογραφικά αδρανή τους τελευταίους μήνες.Έτσι λοιπόν "ανεβάζω" εδώ μια παλαιότερη φωτογραφία που τράβηξα πριν καιρό στον "δρόμο" με μια ταπεινή praktica MTL5 με έναν 29αρη pentacon και φιλμ ilford hp5+.Όχι δεν κάνω "φωτογραφία δρόμου" καμιά φορά κάνω φωτογραφία στο...δρόμο.

Ποτέ ξανά...

Την 6η Αυγούστου 1945 στις 08:15 το πρωι ένα Αμερικανικό Β29 έριξε μια ατομική βόμβα σχάσεως Ουρανίου που ισοδύναμούσε σε ισχύ με περίπου 15 κιλοτόνους ΤΝΤ πάνω από την Ιαπωνική πόλη της Hiroshima .Το όνομα της Βόμβας ήταν Little Boy(μικρό αγόρι). Τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα με το όνομα Fat Man (χοντρός άντρας)Πλουτωνίου αυτή την φορά, πυροδοτήθηκε στο Nagasaki.To "μικρό αγόρι"και ο "χοντρός",σκότωσαν ,εξάχνωσαν ,κατέκαψαν ,δηλητηρίασαν,κομμάτιασαν αντίστοιχα 150.000 και 80.000 αμάχους τότε και εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τους απογόνους τους μέχρι και σήμερα. Αυτό ήταν και η αποκορύφωση της παράνοιας του Β'ΠΠ με τα τόσα εκατομμύρια των νεκρών.Κάθε χρόνο τέτοια μέρα πάντα περνά από την σκέψη μου η φρικτή μοίρα αυτών(και όχι μόνο) των ανθρώπων(και όχι μόνο επίσης) που εξαφανίστηκαν εκείνες τις ημέρες ως... "κουνούπια" λόγω της τρέλλας του "ανθρώπίνου" είδους.Φέτος νομίζω πως παρατήρησα ότι μάλλον(δεν είμαι και σίγουρος γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο) δεν έγινε σχεδόν πουθενά καμία ιδιαίτερη αναφορά στην TV και γενικότερα πάνω στο γεγονός,όλοι ασχολούνται εξάλλου με τόσα άλλα πολύ περισσότερο "ουσιώδη" πράγματα ....τόσο "γκλαμουράτα"!Σε λίγες ημέρες εξάλλου αρχίζει και η μεγάλη παρωδία των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και ΟΛΗ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) η παγκόσμια κοινότητα κάνει την πάπια-όχι την Κινέζική- και υμνεί την "δημοκρατικότατη" Κίνα για την καλή τους οργάνωση, σίγα μην ασχοληθούμε εδω στην πατρίδα του Ολυμπιακού Πνεύματός με ένα τόσο "out of fashion " θέμα όπως η Hiroshima κλπ ,τι να λέμε τώρα...
ΥΓ.Την φωτογραφία αυτή την τράβηξε ο Seizo Yamada που είχε την "τύχη" να βρίσκεται 7 χιλιόμετρα από το υπόκεντρο της έκρηξης.
YΓ2 .Σήμερα θα έπαιζα και το Hiroshima Mon Amour των πρώτων Ultravox! με τον John Foxx.

Ζέστη...

Αυτή η φωτογραφία τραβήχθηκε πέρυσι το καλοκαίρι με θερμοκρασία 46 βαθμών υπό σκιά...την παραθέτω για να την βλεπετε και να "δροσίζεστε"!

Aστικά τοπία

Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα ,τοπία και εικόνες των από τις πόλεις μας.Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτά τα άχαρα γκρίζα "αστικά τοπία", όλο αυτό το χάος από καλώδια καπνοδόχους και κεραίες μου προξενούσε μια περίεργη έλξη από μικρό παιδί...τόση ώστε αποφάσισα να τα φωτογραφίζω για να δείχνω πως βλέπω τις πόλεις και ιδιαίτερα την Αθήνα μέσα από την δική μου ματιά .Να λοιπόν μια φωτογραφία που τράβηξα πριν από μερικά χρόνια μια νύχτα στου Ψυρρή...

Περι κριτικής...

Με την πάροδο του χρόνου αρχίζω να καταλήγω σε κάποιες συγκεκριμένες απόψεις που μπορεί να ακούγονται κάπως ελιτιστικές μα πιστέψτε με στην πραγματικότητα δεν είναι..Σχετικά λοιπόν με την κριτική μιας φωτογραφίας και όχι μόνο, αυτό που πιστεύω είναι ότι δεν μπορεί να κρίνει κάποιος χωρίς να διαθέτει κάποιες απαραίτητες και βασικές γνώσεις και χωρίς να έχει "παιδευτεί" επ' αυτού.Δεν μπορείς να κρίνεις με άλλα λόγια κάτι που δεν καταλαβαίνεις.
Μπορεί κάποιος να εκφέρει μόνο την προσωπική άποψη του, κάτι που έχει τεράστια διαφορά από την κριτική και επειδή ισχύει το σοφό ρητό "Opinions are like assholes. Everybody's got one" του Κλιντ Ιστγουντ "κάποιο θετικό συμπέρασμα που να βοηθά και τον κρινόμενο αλλά και τον κριτή δύσκολα θα βγει.
Αλήθεια πως μπορεί να κρίνει κανείς μια φωτογραφία δρόμου όταν δεν έχει μάθει ότι σε αυτόν το τομέα φωτογραφίας δεν παίζει κανένα ρόλο ο "στραβός ορίζοντας" κλπ για παράδειγμα?
Μπορεί να κρίνει κάποιος σωστά όταν δεν έχει βγει στον δρόμο ποτέ με μια μηχανή στο χέρι?πως μπορεί να κρίνει κάποιος και η κριτική του να ληφθεί στα σοβαρά υπόψιν από τον κρινόμενο ότι σε μια καλλιτεχνική φωτογραφία μια παραμόρφωση του φακού ένα "κάψιμο" κάπου, μπορεί να αναδειχθεί από αδυναμία σε όπλο στα χέρια του έμπειρου(αντίστοιχα ένας έμπειρος κριτής θα καταλάβει σχεδόν άμεσα ότι ο φωτογράφος δεν είναι τυχαίος και αυτό το εχει κάνει επίτηδες) φωτογράφου ,χωρίς να έχει πιο πριν την απαραίτητη και αναγκαία τριβή με το "άθλημα"?
Πως μπορεί ο ακροατής της Μπεζεντάκου να κρίνει και να γράψει έστω και δύο λόγια που να έχουν κάποιο "ειδικό βάρος" για παράδειγμα για ένα έργο του(μάλλον εμπορικού) Arvo Part για να μην προχωρήσω σε "χάρτνκορ" καταστάσεις και στην θέση του Εσθονού τοποθετήσω τον συχωρεμένο συμπατριώτη μας Ι.Ξενάκη ?
Αρα λοιπόν το ρητό του Κλιντ μπορεί να ισχύει μεν στην γενική του μορφή αλλά επ'ουδενι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να γράφει ο καθένας ότι θέλει για οτιδήποτε ή μάλλον ακριβέστερα για να πάρουμε στα σοβαρά αυτά που μας λέει...
Βέβαια ο "καλλιτέχνης" δεν μπορεί να κλείνει τα αυτιά του τελείως ,πρέπει κάποιες λίγες φορές να ακούει και απόψεις "μη ειδικών" να δέχεται και προπαντός να τις αξιολογεί.. κάτι που κάποιες φορές -και θέλω να προσεχθεί αυτό -μπορεί υπό ιδιάζουσες προϋποθέσεις και σε περιπτώσεις να να βοηθήσει έναν καλλιτέχνη που ίσως έχει "κολλήσει" και περιχαρακώσει την τέχνη του στο ιδεατό "κάστρο¨ μιας στείρας αντιεμπορικότητας, να προχωρήσει να κάνει ένα ,μικρο αποφασιστικό βήμα μπροστά.Σπάνια όμως...πολύ σπάνια.

Αστικό...?

Μια ακόμη φωτογραφία "αστικού τοπίου" με την Ηοlga μου ,την οποία(φωτογραφία) αποφάσισα να κροπάρω στο κάτω μέρος της μετά από 1,5 χρόνο ...τελικά μου αρέσει πολύ περισσότερο αυτή η εκδοχή της!

Zoot woman -Living in a magazine

Μου άρεσε αυτό το κομμάτι από τότε που το πρωτάκουσα (θα είναι 7-8 χρόνια),εντάξει δεν είναι και κάποιο αριστούργημα αλλά καταφέρνει να "ενώνει" τον ρομαντισμό και την αθωότητα των 80's με τον μουσικό ρεαλισμό της νέας χιλιετίας...κάτι σαν γέφυρα δηλαδή.Ακούστε το...

EIZO Flexscan S1932

Χθες παρέλαβα την ΕΙΖΟ S1932 SH ,19 ιντσών (SH=με την βάση στήριξης που μοιάζει με πόδι.. πάπιας όπως φαίνεται στην αριστερή οθόνη της φωτογραφίας .Η οθόνη με τον βραχίονα που φαίνεται στα δεξιά φέρει τον κωδικό SE).Το πάνελ αυτό ήρθε σε αντικατάσταση μιας εξαιρετικής σε απόδοση παρά τα πολλά χρονάκια CRT sony G520 που φορούσε έναν trinitron καθοδικό .Η S1932 φορά panel s-pva κατασκευής samsung αν θυμάμαι καλά .Επιλέχθηκε οθόνη με το συγκεκριμένο πάνελ κάθως τα συγκεκριμένα χ-pva panels μαζί με τα κορυφαία s-ips είναι τα μόνα που μπορούν να αναπαράγουν χρώματα αρκετά κοντά στην "πραγματικότητα" και να έχουν και ικανοποιητικές γωνίες θέασης.Η οθόνη διαθέτει πάρα πολλές ρυθμίσεις που βοηθούν στο fine tuning και εξαιρετική ποιότητα κατασκευής ανάλογη του ονόματος ΕΙΖΟ.
Οι πρώτες εντυπώσεις από την οθόνη είναι θετικές κατά κύριο λόγο... ακριβώς όπως περίμενα να έιναι από μια οθόνη ανάλογου κόστους και είδους.Στα θετικά βέβαια και πάντα σε σύγκριση με το "μπαούλο" των 50-60 kg crt της Sony είναι το μέγεθος φυσικά -φυσικά, βαρος , μειωμένη κατανάλωση κλπ... τα γνωστά δηλαδή θετικά των lcd's .Aπό πλευράς εικόνας τώρα υπερτερεί σε ευκρίνεια ,γεωμετρία, είναι αρκετά πιο "ξεκούραστη" ...δίνει σκληρή μάχη στον τομέα των χρωμάτων όπου χάνει οριακά -αν χάνει- αλλά χάνει μάλλον καθαρά στην απεικόνιση του μαύρου που μπορεί να μην είναι το άθλιο σχεδόν γκρι των ΤΝ πανελς ,και να ΕΙΝΑΙ μαύρο ...αλλά δεν φθάνει το σχεδόν τέλειο του "κτήνους" της sony .Πάντως κρίνεται απολύτως ικανοποιητικό για το είδος του πάνελ .
Τώρα από θέμα ghosting ,input lag κλπ δεν παίζω πια παιχνίδια και δεν μπορώ να κρίνω ,πάντως σε δύο ταινίες που την δοκίμασα τα πήγε περίφημα .Βέβαια λίγο lag παρατήρησα κουνώντας πάνω -κάτω με μεγάλη ταχύτητα την σελίδα της γκαλερί μου και το παρατήρησα στα πλάγια της σελίδας .... προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου απλά το αναφέρω και πάντα σε σύγκριση με το crt θηρίο ,ίσως να οφείλεται και στην κάρτα γραφικών.Από γωνίες θέασης τα πάει σχετικά καλά και πάλι. 178/178 μοίρες δίνονται από τον κατασκευαστή ,τα χρώματα βέβαια αλλοιώνονται αρκετά καθώς πλησιάζουμε το όριο αυτό και για κάποιον που έχει συνηθίσει να δουλεύει σε crt ίσως αυτό τον ξενίσει κάπως. Γενικά πάντως καμία σχέση με άλλες φθηνές υλοποιήσεις.
Bleeding δεν παρατήρησα .Eπίσης κανένα κολλημένο/καμένο pixel. Συνολικά λοιπόν πρόκειται για μια πολύ καλή οθόνη που μπορεί να κοστίζει σχετικά ακριβά αλλά μπορεί να αποτελέσει μια καλή οθόνη γενικής χρήσης με έμφαση στην επεξεργασία εικόνας/φωτογραφίας αντάξια του μεγάλου ονόματος του κατασκευαστή της.Την συνιστώ ανεπιφύλακτα λοιπόν.

Ο έγχρωμος κόσμος

Είμαι καθαρά φωτογράφος που αγαπά το α/μ με ότι καλό ή κακό συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ταιριάζει πολύ καλύτερα με την όλη μου ψυχοσύνθεση η μίνιμαλ αισθητική που πρεσβεύει η ασπρόμαυρη φωτογραφία.Κάποιες φορές όμως μου αρέσει να κοιτώ τον κόσμο "full of color" όπως λέμε στα Ελληνικά.. πληθωρικό γεμάτο χρώματα , βασισμένο στο παιχνίδι τους ,στις αντιθέσεις και στους συνδυασμούς τους. Μου αρέσει απλά να "βλέπω" φωτογραφικά τον "έγχρωμο" κόσμο...

Οι φωτός τραβήχθηκαν πέρισυ στην Ελευσίνα .

Φως ...Η "ιστορία" της λήψης μιας φωτογραφίας

Ένα ζεστό καλοκαιρινό πρωινό πέρυσι βγήκε αυτή η φωτογραφία με την μικρή -ελαφριά αλλά αξιόπιστη αναλογική Pentax ΜΖ 30 που "φορούσε" έναν φακό Pentax DA 12-24mm ,f4.

Μέσα στο ερειπωμένο κτήριο είδα αυτή την ακτίνα φωτός να διασχίζει σχεδόν διαγώνια τον χώρο ,προσπάθησα και κατάφερα να σηκώσω αρκετή σκόνη-χώμα με τα πόδια μου από το έδαφος ώστε να "τονιστεί" αυτή ακτίνα... et Voilà έγινε το κλικ .Μετά μέ βέβαια άρχισε ο βήχας κλπ από την σκόνη αλλά ...χαλάλι.

Λίγα λόγια ακόμη για τον φακό : πρόκειται για έναν τίμιο φακό για τα χρηματά που κοστίζει (όταν αγοράστηκε από εμένα πριν καιρό μου κόστισε γύρω στα 660Ε στον Γαλαίο πολύ καλή τιμή για Ελλάδα τότε).Βασικότερο μειονέκτημα του ότι παρουσιάζει λίγο Purple fringe με ανοιχτά διαφράγματα και σε συνθήκες έντονου κοντράστ πράγμα το οποίο δεν με απασχολεί ιδιαίτερα γιατί αφενός μπορεί να αφαιρεθεί με επεξεργασία και αφετέρου γιατί είμαι καθαρά. φωτογράφος που ασχολείται με το Α/Μ.
Ο φακός αυτός δεν είναι Full frame , εγώ όμως τον χρησιμοποιώ κάποιες φόρες σε αναλογικό σώμα γιατί κάτω από τα 17-16mm προσφέρει έντονο φυσικό βινιετάρισμα κάτι που προσωπικά μου αρέσει σε κάποιες λήψεις.Ο DA 12-24 είναι ο μοναδικός φακός DA και ένας από τους δύο μόνον zoom φακούς που διαθέτω (προτιμώ primes) ,όλοι οι υπόλοιποι είναι FA φακοί ,ή παλαιότεροι βιδωτοί για την Pentax spotmatic και τις άλλες μηχανές με μοντούρα Μ42που διαθέτω... και έιχε αποκτηθεί για την μοναδική μου ψηφιακή μηχανή , μια πτωχή πλην τίμια *ist DS με σκοπό όπως ήδη έχω αναφέρει να εκμεταλλευθώ και αυτό το εφέ(vignetting) σε κάποιες από τις "αναλογικές" μου λήψεις.
Aπό ένα εστιακό μήκος και πάνω συγκεκριμένα γύρω στα 17-18mm και χωρίς την χρήση του hood ( το οποίο ο φακός δεν βινιετάρει τόσο ώστε να φαίνεται ενοχλητικό...από ένα σημείο και έπειτα δεν βινιετάρει καθόλου.
Στην πρώτη λοιπόν λήψη που παρουσιάζω εδώ το βινιετάρισμα δεν είναι έντονα ορατό γιατί η λήψη πραγματοποιήθηκε γύρω στα 17' ίσως 18mm .Φιλμ ήταν το FP4+ της ilford και εμφανιστής ο Τetenal ultrafin ή ο Rodinal special ..δεν θυμάμαι πια να σας πω στα σίγουρα.

Φωτογραφική απραξία

Είναι κάποιες φορές που νιώθεις την επιθυμία να φωτογραφίσεις αλλά απλά δεν σου βγαίνει.Προχωράς στον δρόμο και "βλέπεις" συνεχώς φωτογραφίες ...μα δεν έχεις μαζί σου μια κάμερα -κάποτε πάντα την είχες μαζί σου.Μιλάς με φίλους και κανονίζεις φωτογραφικές εξορμήσεις μα στο τέλος πάντα αυτές αναβάλλονται για τον Α ή Β λόγο -συνήθως χωρίς λόγο.Εντάξει λοιπόν, έχεις "πέσει" σε φωτογραφική απραξία ...Μπορεί και να κρατήσει αρκετό καιρό αυτή η φωτογραφική απραξία που συνήθως συνοδεύεται από αυτοκριτική πάνω στο προηγούμενο έργο σου και σκέψεις που θα σε βοηθήσουν να κατασταλάξεις σε πολλά πράγματα .Αυτη η φωτογραφική απραξία μπορεί να είναι και σωτήρια πολλές φορές γιατί θα σε κάνει όταν τελειώσει -γιατί κάποτε τελειώνει -να κάνεις αυτό το μικρό βηματάκι μπροστά ...αυτό το βηματάκι που θα αποτελέσει την αρχή μιας ακόμη πορείας σου στο φωτογραφικό συνεχές .Είναι η εποχή που κάθεσαι "μέσα" και βγάζεις φωτογραφίες όπως αυτές...

"Kαλλιτέχνες"

Είναι κάποιοι που προσπαθούν απεγνωσμένα να γίνουν "καλλιτέχνες"...ακόμα και αν υπάρχει το ψήγμα αυτού που ονομάζουμε "ταλέντο" μέσα τους αυτοί προσπαθούν να το "τραβήξουν" να το "ξεχειλώσουν" τόσο πολύ ώστε να ικανοποιήσουν την μεγάλη ανάγκη του να γίνουν γνωστοί ή καλύτερα αναγνωρίσιμοι στον "χώρο" που στο τέλος αυτή τους η προσπάθεια γίνεται εύκολα φανερή ,οι κινήσεις προβλέψιμες και δυστυχώς για αυτούς και το "τέλος"... τόσο απλά προδιαγεγραμμένο.

Ο ...Λάζαρος!

Τελικά ο HAL(ο αρχαίος P3 που χρησιμοποιώ ως server για την προσωπική μου γκαλερί) από σήμερα το μεσημέρι είναι ξανά στην ζωή.
Μετά από αρκετή σκέψη ,την ...επέλαση της εφορίας και γενικά έλλειψη ρευστού, αποφάσισα να μην προχωρήσω στην αγορά καινούργιου υπολογιστή αλλά να προχωρήσω στην αλλαγή της καμμένης μητρικής με μια άλλη με παρόμοιο chipset την οποία μου έδωσε καλός φίλος μιας και ο ίδιος δεν την χρησιμοποιούσε πια.Έτσι λοιπόν σήμερα το πρωί αν και με πολύ άσχημη διάθεση λόγω μιας τροφικής δηλητηρίασης που με ταλαιπώρησε χθες πραγματοποίησα με επιτυχία την... μεταμόσχευση και έτσι ο HAL βρίσκεται ξανά στην "ζωή" και η γκαλερί μου είναι πάλι on line.Μετά από αυτό o HAL μετονομάζεται σε ...Λάζαρο για να μην πω .. highlander!!
Αφιερώνω λοιπόν αυτήν την φωτογραφία σε όλα τα μηχανήματα που μας υπηρέτησαν πιστά και αφέθηκαν -ίσως και πρόωρα κάποιες φορές -να σαπίζουν πεταμένα και ξεχασμένα ...Μα τι λέω ,εδώ πολλοί "άνθρωποι" φέρονται έτσι και χειρότερα σε ζώα και ανθρώπους ...

Η συνειδητοποίηση της μετριότητας

Είναι κάποιες φορές που κοιτώντας φωτογραφίες κάποιων φωτογράφων πραγματικά χαίρομαι τόσο πολύ γιατί πέρα από την ομορφιά του να ανακαλύπτω κάτι πολύ όμορφο με κάνουν να συνειδητοποιώ την δική μου φωτογραφική μετριότητα ,κάτι που κάποιες φορές μπορεί να αποδειχθεί αρκετά δημιουργικό στο να προχωρήσει κάποιος ένα σκαλί παραπάνω. Είμαι πραγματικά ευγνώμων λοιπόν σε κάποιους ανθρώπους που μέσα από την δουλειά τους με κάνουν να προσπαθώ να δω τον κόσμο διαφορετικά και αυτό νιώθω την ανάγκη να το αναφέρω εδώ...