Είναι κάποιες φορές που νιώθεις την επιθυμία να φωτογραφίσεις αλλά απλά δεν σου βγαίνει.Προχωράς στον δρόμο και "βλέπεις" συνεχώς φωτογραφίες ...μα δεν έχεις μαζί σου μια κάμερα -κάποτε πάντα την είχες μαζί σου.Μιλάς με φίλους και κανονίζεις φωτογραφικές εξορμήσεις μα στο τέλος πάντα αυτές αναβάλλονται για τον Α ή Β λόγο -συνήθως χωρίς λόγο.Εντάξει λοιπόν, έχεις "πέσει" σε φωτογραφική απραξία ...Μπορεί και να κρατήσει αρκετό καιρό αυτή η φωτογραφική απραξία που συνήθως συνοδεύεται από αυτοκριτική πάνω στο προηγούμενο έργο σου και σκέψεις που θα σε βοηθήσουν να κατασταλάξεις σε πολλά πράγματα .Αυτη η φωτογραφική απραξία μπορεί να είναι και σωτήρια πολλές φορές γιατί θα σε κάνει όταν τελειώσει -γιατί κάποτε τελειώνει -να κάνεις αυτό το μικρό βηματάκι μπροστά ...αυτό το βηματάκι που θα αποτελέσει την αρχή μιας ακόμη πορείας σου στο φωτογραφικό συνεχές .Είναι η εποχή που κάθεσαι "μέσα" και βγάζεις φωτογραφίες όπως αυτές...
Είναι κάποιες φορές που νιώθεις την επιθυμία να φωτογραφίσεις αλλά απλά δεν σου βγαίνει.Προχωράς στον δρόμο και "βλέπεις" συνεχώς φωτογραφίες ...μα δεν έχεις μαζί σου μια κάμερα -κάποτε πάντα την είχες μαζί σου.Μιλάς με φίλους και κανονίζεις φωτογραφικές εξορμήσεις μα στο τέλος πάντα αυτές αναβάλλονται για τον Α ή Β λόγο -συνήθως χωρίς λόγο.Εντάξει λοιπόν, έχεις "πέσει" σε φωτογραφική απραξία ...Μπορεί και να κρατήσει αρκετό καιρό αυτή η φωτογραφική απραξία που συνήθως συνοδεύεται από αυτοκριτική πάνω στο προηγούμενο έργο σου και σκέψεις που θα σε βοηθήσουν να κατασταλάξεις σε πολλά πράγματα .Αυτη η φωτογραφική απραξία μπορεί να είναι και σωτήρια πολλές φορές γιατί θα σε κάνει όταν τελειώσει -γιατί κάποτε τελειώνει -να κάνεις αυτό το μικρό βηματάκι μπροστά ...αυτό το βηματάκι που θα αποτελέσει την αρχή μιας ακόμη πορείας σου στο φωτογραφικό συνεχές .Είναι η εποχή που κάθεσαι "μέσα" και βγάζεις φωτογραφίες όπως αυτές...
2 comments:
Καλό να κάνουμε που και που μία μικρή στάση για να ξαποσταίνουμε και να σκεφτόμαστε τη συνέχεια της διαδρομής, αλλά είπαμε.. μικρή στάση. Πιστεύω πως περιόδους και διαθέσεις όλοι λίγο πολύ ανακυκλώνουμε, το κλειδί είναι να μην παίρνουμε τίποτα τόσο πολύ στα σοβαρά. Όταν αισθανόμαστε πως οι τοίχοι αρχίζουν να κινούνται προς το μέρος μας αρκεί να ανοίξουμε μια πόρτα και να βγούμε απ' το δωμάτιο. Έξω έχει λιακάδα (και φωτογραφίες).
Δίκιο έχεις , μα μερικές φορές υπάρχουν πολλές φωτογραφίες δίπλα μας και απλά δεν τις βλέπουμε...ίσως είναι μια καλή "άσκηση" αυτή λοιπόν,μας βοηθά θα έλεγα στο να αποτοξινωθούμε φωτογραφικά και ανακαλύπτουμε "κρυμμένες" φωτογραφίες...
Post a Comment