Go away white-Bauhaus

Τις τελευταίες ημέρες υποφέρω από μια φριχτή ίωση που με έχει "τσακίσει" στην κυριολεξία αλλά μου έχει δώσει και την ευκαιρία να ασχοληθώ λιγάκι περισσότερο με κάποιους δίσκους(cd εννοώ, μην τρελαίνεστε...) που ήθελα να ακούσω με προσοχή και δεν έβρισκα τον χρόνο ή δεν είχα την διάθεση.Ενας από αυτούς λοιπόν είναι το καινούργιο άλμπουμ ("first studio recording since 1983" παρακαλώ- όπως γράφει και στο εξώφυλλο )των "ηρώων" της εφηβείας μας των Bauhaus.Για μένα oi Bauhaus ήταν η μπάντα που τότε στις αρχές της δεκαετίας του 80 συνδύαζε ΟΛΑ όσα μου άρεσαν εκείνη την εποχή ...την δύναμη και την ενέργεια ενός punk γκρουπ , τον λυρισμό την ευαισθησία το μυστήριο του λεγόμενου dark/goth κινήματος(εντάξει αυτοί ήταν εκ των ιδρυτών έτσι και αλλιώς) την θεατρικότητα του Bowie με την φινέτσα του Brian Ferry, μαζί με τις μετα-ψυχεδελικές underground -Κrautrock αναζητήσεις και τόσα πολλά ακόμη...
Αξέχαστες εποχές ...δεν λέω.
Τα χρόνια περάσαν βέβαια η επαφή μου με τους Bauhaus όμως δεν σταμάτησε στα χρόνια που ακολούθησαν μέσω των "αναζητήσεων" των μελών τους ( Tones on Tail, Dalis Car ,Love and Rockets)καθώς και των εξαιρετικών προσωπικών δίσκων του Peter Murphy κλπ .
Φτάσαμε έτσι αισίως στο Μάρτιο του 2008 όπου κυκλοφόρησαν μετά από 25 χρόνια το "Go away white" το οποίο τελικά θα αποτελέσει και τον επίλογο τους στην μουσική σκηνή ως Bauhaus σύμφωνα με τα λεγομενά τους.
Και εδώ αρχίζουν οι απορίες μου...
Μα καλά βρε παιδιά ,μπορεί να υπάρξει καλύτερος επίλογος για μια μπάντα από το αριστουργηματικό "Burning From the Inside " του 1983?Ποιος ο λόγος της κυκλοφορίας ενός άλμπουμ όπως το "Go away white"τόσα χρόνια μετά?Τι έχει να προσθέσει ως "επίλογος" αυτός ο δίσκος στην ιστορία των Bauhaus? η απάντηση είναι για μένα δυστυχώς τίποτα...
Οχι, ο δίσκος δεν είναι κακός με την έννοια των σκουπιδιών που μας κατακλύζουν πια ,το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης εν έτη 2008.Δεν έχει έχει να δώσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα σε όλους εμάς τους 40άρηδες και βάλε σήμερα- φανς των Bauhaus .ότι είχαμε να "πάρουμε " το πήραμε και με το παραπάνω με τα αριστουργηματικά LP's των αρχών της δεκαετίας του 80.
Μα και στους νεώτερους δεν έχει να προσφέρει νομίζω πολλά..πέρα από μια αίσθηση ότι μπορούν το 2008 να "μεταφερθούν" για λίγο κάπου εκεί στα 1981 τίποτα περισσότερο δεν έχει να τους πει.
Τελικά το πρόβλημα του δίσκου είναι ακριβώς αυτό...ότι δείχνει να έχει σταματήσει το χρόνο στα 1981 ,κάπου ανάμεσα στο "Mask" και το "The sky's gone out".
Οχι απλώς να τον έχει σταματήσει δηλαδή, αλλά να τον έχει ΠΑΓΩΣΕΙ κυριολεκτικά.Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του "Too Much 21st Century" είναι φανερό ότι ακούς τους Bauhaus να παίζουν το αδελφάκι του "Kick in the eye" που κόπηκε από το "mask" και κρατήθηκε κλεισμένο σε ένα συρτάρι για ηχογραφηθεί τόσα χρόνια αργότερα και να δει το φως .
Στο ίδιο περίπου μοτίβο και ύφος και τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ το οποίο επαναλαμβάνω μοιάζει να έχει μείνει παγωμένο στον χρόνο τόσο πολύ ώστε το "Βurning from the inside " του 1983 να ακούγεται πολύ πιο σύγχρονο σήμερα ως ήχος !
Αν ζούσαμε ακόμη στα 1982 όλα θα ήταν μια χαρά ,δεν ζούμε όμως και το πρόβλημα είναι ότι
ακολούθησαν και άλλες δουλειές από τον Peter και τον Daniel οι οποίες έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά και κυρίως μέσα από αυτές φαινόταν μια ΕΞΕΛΙΞΗ και μια "συνέχεια" ...εδώ έχουμε απλά ένα πισωγύρισμα χωρίς λόγο.
Τέλος πάντων , εγώ θα ξεχωρίσω το "Too Much 21st Century" , το "Saved" καθώς και το "adrenalin" ως τα πιο ενδιαφέροντα του cd.
Επαναλαμβάνω ο δίσκος δεν είναι κακός και ευτυχώς δεν σπιλώνει στην μνήμη μας την "τιμή" των Bauhaus, απλά είναι εκτός τόπου και κυρίως ...χρόνου.
Όπως είπε και ένας φίλος σε συζήτηση που είχαμε επ αυτού , "τι περίμενες ρε φίλε μετά από τόσα χρόνια ...πάλι καλά να λες"!

Τεσπά, σκεφτείτε επί 25 χρόνια να έβγαζαν οι Βauhaus έναν δίσκο κάθε 2 χρόνια όπως τόσοι και τόσοι άλλοι που μας καταστρέφουν συστηματικά τις αναμνήσεις για να γεμίσουν τις τσέπες τους και δεν διαλύουν μια και καλή.Ευτυχώς δεν κατάντησαν έτσι οι Bauhaus.Tουλάχιστον φαίνεται πως γλυτώσαμε από αυτό το μαρτύριο.Από την άλλη ενώ η αρχική μου σκέψη ήταν ,ότι κάναν τον δίσκο και το reunion απλά για να τα "τσεπώσουν" διαβάζοντας όμως ότι δεν πρόκειται(ευτυχώς) να το συνεχίσουν δείχνουν να σώζουν τελικά κάπως την παρτίδα .

Well ,όσοι είναι πολύ "κολλημένοι" ας το πάρουν το cd , οι υπόλοιποι...(τελικά μάλλον και εγώ πρέπει να 'μαι ακόμη πολύ κολλημένος)

Tα κομμάτια του άλμπουμ

1. "Too Much 21st Century"
2. "Adrenalin"
   
3. "Undone"
   
4. "International Bulletproof Talent"
   
5. "Endless Summer Of The Damned"
   
6. "Saved"
   
7. "Mirror Remains"
   
8. "Black Stone Heart"
   
9. "The Dog's A Vapour"
   
10. "Zikir"
    

--------------------------------------
Αυτά προς το παρόν, προσεχώς θα πούμε 2 κουβέντες και με την κυρία Siouxsie Sioux...

Johnny Cash -Hurt

O Trent Reznor των Nine inch Nails έγραψε ένα καλό τραγούδι ,ο θρυλικός μαυροντυμένος cowboy Johnny R. Cash το "πέρασε" μαζί του στην αθανασία λίγο πριν μας αφήσει .
Αν λοιπόν σας έρχονται δάκρυα στα μάτια όταν το ακούτε ,μην ντρέπεστε , να ξέρετε για πάντα ότι δεν είστε μόνοι σας...

Strange kind of love-Peter Murphy

"A strange kind of love
A strange kind of feeling
Swims through your eyes
And like the doors
To a wide vast dominion
They open to your prize..."


O μεγάλος Peter Murphy ερμηνεύει ,ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια ...
Μαζί του οι Trent Reznor, Jeordie White(κιθάρα), και Atticus Ross.

Agfa Click II

Σας παρουσιάζω με χαρά μια από τις Toy Cameras που διαθέτω την όμορφη Γερμανίδα με το όνομα Αgfa click II .
H Agfa click Ι και ΙΙ βρισκόταν σε παραγωγή από το 1959 μέχρι και το 1970 και αποτέλεσε την διάδοχο της Αgfa Clack .Oυσιαστικά πρόκειται για μια "κόμπακτ" μηχανή χαμηλής τιμής μεσαίου φορμά 6Χ6 εκείνης της εποχής .Ο φακός της είναι ένας achromat 72,5 mm .η μηχανή παρέχει μια ταχύτητα κλείστρου γύρω στο 1/30 καθώς και τηλεσκοπικό viewfinder για την σκόπευση.
Είναι μια πραγματικά όμορφη toy camera και πιστεύω ότι θα κάνει καλή"παρέα" με τις υπόλοιπες κυρίες της μικρής συλλογής μου(Ηοlga,Felica ,kodak 155X και προσεχώς Diana).Φωτογραφίες τραβηγμένες με την CLICK θα σας δείξω σύντομα.Η φωτό τραβήχθηκε με την ist DS και τον FA 35mm , f2

Song to the Siren

----------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------

Πέρασαν κιόλας 24 χρόνια απο το 1984 που η κολεκτίβα των This Mortal Coil διασκεύασε αυτό το υπέροχο τραγούδι του Τim Buckley. 24 χρόνια και κάποιες νύχτες ακόμη την ακούω να μου ψιθυρίζει :

"Swim to me, swim to me, let me enfold you.
Here I am. Here I am, waiting to hold you..."

όπως τότε ....

Fisherman's blues-The Waterboys

I wish I was a fisherman
tumbling on the seas
far away from dry land
and its bitter memories
casting out my sweet line
with abandonment and love
no ceiling bearing down on me
save the starry sky above
with Light in my head
and you in my arms

I wish I was the brakeman
on a hurtling, fevered train
crashing headlong into the heartland
like a cannon in the rain
with the beating of the sleepers
and the burning of the coal
counting the towns flashing by
in a night that's full of soul
with Light in my head
and you in my arms

I know I will be loosened
from the bonds that hold me fast
that the chains all hung around me
will fall away at last
and on that fine and fateful day
I will take me in my hands
I will ride on the train
I will be the fisherman
with Light in my head
and you in my arms....

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Holga 120CFN /Delta 100 pro/Tetenal ultrafin

Patti Smith's Polaroids

"Sometimes, if I crave silence I turn to my Land 250. The experience of taking Polaroids connects me with the moment. They are souvenirs of a joyful solitude."

H μεγάλη Patti Smith -δεν νομίζω να χρειάζεται κάποιος πληροφορίες για το ποια είναι και τι έχει προσφέρει στη μουσική και όχι μόνο σκηνή-εκθέτει στο ίδρυμα Cartier στο Παρίσι (από 28 Μαρτίου μέχρι 22Ιουνίου) μεταξύ των άλλων και μια σειρά φωτογραφιών της που τραβήχτηκαν με μία Polaroid 250 κατά την διάρκεια μιας περίοδου 40 ετών(1967-2007) .'Οποιος βρεθεί στην "πόλη του φωτός "λοιπόν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα θα έχει την ευκαιρία να δει την "δουλειά" της Patti.

ΥΓ1.Εδώ το βίντεο του Summer Cannibal σε σκηνοθεσία του γνωστού φωτογράφου Robert Frank

ΥΓ2.
Άσχετο ,άλλα η ενέργεια και η ποιότητα που βγάζει η Patti live είναι απίστευτη.θα ρθει και φέτος στο Rockwave ,όσοι δεν την έχετε δει live να μια ευκαιρία ακόμη γιατί τα χρόνια περνάνε...

Burning from the Inside

Σας έχει τύχει να βρείτε μια χρονοπύλη και όταν περάσετε το κατώφλι της να βρεθείτε στο ..ζοφερό μέλλον?Εμένα μου έχει συμβεί λοιπόν !!
Τώρα θα σκέπτεστε πάει αυτός την τρελάθηκε και πήρε τα βουνά.Λοιπόν για το πρώτο ακόμα δεν έχω πάρει την τελική βεβαίωση από τον ψυχίατρο αλλά το δεύτερο οπότε μου δίνεται η ευκαιρία το κάνω!!
Πάντως σε μια από αυτές τις "χρονοβόλτες" μου, είχα πάρει μαζί μου και μια φωτογραφική μηχανή -ως συνήθως -για να αποτυπώσω τις αναμνήσεις μου από το ταξίδι ...Σας παρουσιάζω εδώ λοιπόν δυο από τις "αναμνηστικές"φωτογραφίες μου μου από το ...τότε "μέλλον" όπως το είδα μέσα από τον φακό της μηχανής μου .μα σήμερα πια ...παρελθόν.
Εντάξει το παραδέχομαι ότι σας μπέρδεψα τελείως , να σας εξηγήσω λοιπόν ...
Πριν από μερικά χρόνια ένα κυριακάτικο πρωινό,είχα επισκεφθεί την χιονισμένη και ζωντανή ακόμη τότε Πάρνηθα.Πριν την μεγάλη καταστροφή των πυρκαγιών του καλοκαιριού.
Το τοπίο αλλά και η όλη ατμόσφαιρα που επικρατούσε θυμάμαι ότι ήταν απόκοσμη όσο και μαγευτική.
Η ομίχλη και το χιόνι που κάλυπτε το δάσος ήταν σαν να σε μετέφερε σε άλλες εποχές.
Ξαφνικά κοιτώντας γύρω μου και βλέπωντας τους γυμνούς κορμούς και τα κλαδιά να φαίνονται σχεδόν απόκοσμα στα μάτια μου φαντάστηκα ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα βρισκόμουν μέσα σε ένα κατεστραμμένο- καμένο δάσος!
Εικόνα από το ..μέλλον ??Με την ταπεινή Zenit 12xp που είχα μαζί μου τότε τράβηξα σχεδόν όλο το φιλμάκι - ένα Τrix 400 -που είχα φορτωμένο....
Το "όνειρο" που ζούσα άρχισε να μην μου αρέσει καθόλου και αυτή η πιθανή εκδοχή να με τρομάζει.Γυρίζοντας πίσω σκεφτόμουν πραγματικά πόσο κρίμα θα ήταν και πόσο τραγικό να συμβεί μια τέτοια καταστροφή στην περιοχή.Εμφανίζοντας το φιλμ μετά από αρκετούς μήνες ονόμασα αυτήν την σειρά φωτογραφιών "Burning from the inside" προφανώς επηρεασμένος από τον τίτλο του υπέροχου άλμπουμ των Bauhaus.Για χρόνια σκεφτόμουν σχεδόν με με τρόμο μήπως η εικόνα αυτή από το μέλλον που είχα "δει -επισκεφθεί"γίνει πραγματικότητα.Δυστυχώς το καλοκαίρι που πέρασε η εικόνα αυτή έγινε η θλιβερή πραγματικότητα...αυτό που φοβόμουν συνέβη και νομίζω πως πρέπει να κάνουμε ΟΛΟΙ μας ότι περνά από το χέρι μας κάτι τέτοιο να ΜΗΝ ξανασυμβεί.
Την μέρα εκείνη που έβρεχε στάχτη στην Αθήνα κοιτώντας ξανά όλη την σειρά των φωτογραφιών συνειδητοποίησα ότι τα δάκρυα μόνο δυστυχώς δεν αρκούσαν να σταματήσουν το κακό....
---------------------------
Ολόκληρη την σειρά -με την προσθήκη ελάχιστων φωτογραφιών που τραβήχτηκαν αλλού- μπορείτε να την δείτε εδώ

Josef Sudek-O Ποιητής της Πράγας

Πολλές φορές κάποια πράγματα είναι βαθιά κρυμμένα μέσα μας και περιμένουν ένα ερέθισμα
εξωτερικό για να αποκαλυφθούν.
Το ερέθισμα στην συγκεκριμένη περίπτωση δόθηκε σε εμένα μέσα από το φωτογραφικό έργο του μεγάλου Τσέχου φωτογράφου Josef Sudek.
Ο Josef Sudek είναι ο αγαπημένος μου φωτογράφος αυτό δεν το κρύβω από κανέναν .Από την πρώτη στιγμή που είδα φωτογραφίες του πραγματικά συγκλονίστηκα και κάθε φορά που βλέπω το έργο του μεγάλου αυτού Φωτογράφου (με Φ) νιώθω να ανακαλύπτω μια καινούργια πλευρά του εαυτού μου λησμονημένη και άγνωστη ακόμα και από εμένα τον ίδιο.

Σαν κάτι να βρίσκεται μέσα μου κρυμμένο και με την βοήθεια των φωτογραφιών του Sudek να βρίσκει την διέξοδο που του πρέπει "γεμίζοντας" με παράλληλα με υπέροχα συναισθήματα, ...unkown pleasures...
Ας αναφέρω εδώ και κάποια πράγματα για την ζωή και το έργο του Sudek λοιπόν. Ο Josef Sudek γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1896 στο Kolin ,μία μικρή κωμόπολη 20 μίλια περίπου ανατολικά της Πράγας . Γιος του Valcav που ήταν ελαιοχρωματιστής και της Johanna Sudek
..μεγαλώνοντας απογοήτευσε την μητέρα του που ήθελε να τον δει να σπουδάζει και να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα γιατί ήταν κακός μαθητής.
Διαβάζοντας λοιπόν τις σχετικές πληροφορίες από την βιογραφία του γραμμένη από την Αnna Farova (Poet of Prague -A photographer's life) θα δει κάνεις ότι ενώ ότι ο Sudek δεν ήταν καλός μαθητής παρόλα αυτά έτρεφε μια αγάπη για τα βιβλία .Η αγάπη αυτή τον οδήγησε να γίνει αρχικά Βιβλιοδέτης.Μάλιστα στα 17 του πήρε και το...πτυχίο του από την "Royal Bohemian school of Crafts" .Όμως η τέχνη που πραγματικά αγαπούσε ο Josef ήταν άλλη η φωτογραφία.
Η αδερφή του μάλιστα σπούδασε πρώτη αυτή φωτογραφία...αλλά δεν είχε το ταλέντο.
Ετσι παράλληλα με τις σπουδές του,αποκτά μια μικρή και απλή φωτογραφική μηχανή και αρχίζει να τραβά φωτογραφίες .Έτσι θα αρχίσει μια μεγάλη καριέρα που θα μας χαρίσει πραγματικά αριστουργήματα στη τέχνη της φωτογραφίας. Δυστυχώς ο sudek αναγκάστηκε να καταταγεί στον στρατό και να λάβει μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο .Το 1916 τραυματίζεται στο Ιταλικό μέτωπο , η πληγή μολύνεται και χάνει όλο του το δεξί χέρι...η φωτογραφία τον κερδίζει ολοκληρωτικά και κατά την διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο φωτογραφίζει τους συναδέλφους του.

Αυτή είναι και η αρχή...
Μετά το τέλος του πολέμου ασχολείται λοιπόν αποκλειστικά με την φωτογραφία . Σπουδάζει στο "School of graphic Arts" και 3 χρόνια αργότερα θα γίνει συνιδρυτής της "Ενωσης Τσεχικής Φωτογραφίας".
Ο Sudek αρχίζει και γίνεται γνωστός...και μετά την πρώτη έκθεσή του το 1933 ακολουθούν πολλές άλλες .Ο sudek γίνεται διάσημος...και για την ιστορία της φωτογραφίας γίνεται και είναι πια ένας μεγάλος δάσκαλός.
Πέθανε το 1976...Μία πολύ καλή αρχή για να "μπει" κάποιος στο μαγικό κόσμο του Sudek είναι να αγοράσει το βιβλίο -λεύκωμα "Poet of Prague -A photographer's life" .
----------------------
Mια συλλογή φωτογραφιών του Josef Sudek έχω ανεβάσει εδώ , δεν μπορώ να δείχνω τις Φωτογραφίες του δίπλα στις δικές μου ασημαντότητες ...ντρέπομαι και το θεωρώ και ιεροσυλία.
----------------------


"Poets don't invent poems
The poem is somewhere behind
It's been there for a long time
The poet merely discovers it"

Jan Skacel

Control

Mε πολύ μεγάλη καθυστέρηση τελικά το πήρα απόφαση και είδα το "Control" την ταινία που είναι βασισμένη στην ζωή του Ian Curtis(1956-1980) Frontman των Joy Division.

Απεχθάνομαι τις βιογραφίες που καταλήγουν να γίνονται "αγιογραφίες", τουλάχιστον αυτό δεν το είδα ,ευτυχώς .
Ουσιαστικά η ταινία μάλλον βλέπει την όλη ιστορία μέσα από την πλευρά της γυναίκας του Ian της Deborah.
Αν και καλή σε γενικές γραμμές ,δεν με ενθουσίασε όμως ...ήταν πολύ .....τέλεια , όχι βέβαια "αγιογραφία" ,αλλά όλα ήταν δοσμένα με τέτοιο τρόπο που δεν ταιριάζει κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα με το feeling που βγάζουν οι division και ειδικά ο Curtis .
Η ταινία είναι τόσο "τέλεια" φτιαγμένη -το α/μ της είναι "τέλειο ", ο τύπος που υποδύεται τον Curtis είναι αυτό που θα έβλεπε ο Ιan στον ύπνο του ως "ιδεατή" εικόνα του εαυτού του κλπ -που χάνει τελικά τον στόχο της και γίνεται μια ακόμη "καλή" ταινία και τίποτα περισσότερο.
Λείπει ο πειραματισμός ,το ατελές ...της λείπει η "ψυχή" της εποχής εκείνης ...μοιάζει κάπως "αποστειρωμένη" και όχι με τα δεδομένα του 1979 -κάτι που είμαι σίγουρος ότι το επεδίωκαν σαν παιχνίδι και οι division με την "digital"αισθητική τους- αλλά με τα σημερινά δεδομένα.
Το "μπάχαλο" του 24hour Party people (η Ιστορία της factory records) με συγκίνησε μάλλον πιο πολύ.
A ρε Ian...

The Vyllies -Babylon

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι (μου τη σπάει αυτή έκφραση αλλά εδώ ταιριάζει)...
Αντιγράφω απο μία συνέντευξη του Μπάμπη Δαλίδη- που τον είδα για τελευταία φορά πριν καμμια 10αριά χρόνια - ιδρυτή της Θρυλικής Creep Records
---------------------
"Οι Vyllies ήταν Ελβετίδες. Η φάση που είχε γίνει με τις Vyllies ήταν η εξής. Μία από αυτές είχε έρθει για διακοπές στην 'Ιο, όπου εκεί λοιπόν τα'φτιαξε με τον Phll. Αφού τη γνώρισα και εγώ, άκουσα και κάτι tapes που είχε και αφού μου άρεσαν, σκάει μύτη η εξής πρόταση. Καθώς οι Yell-O-Yell θα ηχογραφούσαν εκείνο το καιρό το "Hello Hell" και αφού οι Vyllies δε χρειαζόντουσαν ιδιαίτερο εξοπλισμό, παρά μόνο ένα Casio αρμονιάκι, με ενσωματωμένο Rhythym Box, στα διαλλείματα των Y-O-Y που ήταν κάτι δύωρα να μπαίνουν οι Vyllies για δικιά τους ηχογράφηση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι και αυτό που βγήκε εγώ το γούσταρα ενώ βγήκε στην ουσία με μηδαμινά έξοδα, αλλά και αυτές μπήκαν στη ζούλα για να συνεχίσουν. Μετά οι Vyllies έβγαλαν άλλους δύο δίσκους έξω."....

Όλόκληρη η συντευτεξη και το αφιέρωμα για την Creep εδώ
------------------------------------
Αυτή είναι η μουσική που ακούγαμε έφηβοι τότε στις άρχες των 80'ς και με τούτη μεγαλώσαμε και τούτη παίζαμε όταν μας δόθηκε η ευκαιρία ,και θυμάμαι σαν χθές ότι γράφαμε στους τοίχους του Γυμνασίου με μαύρο μαρκαδόρο με μεγάλα γράμματα "The Cure" και "Joy Division " και από κάτω "VILLA 21"...

Το βιντεάκι το τσίμπησα από το Υου Τube , μου αρέσε ...και το ανεβάζω ,τα credits για αυτό πάνε στον "Κόμη" λοιπόν .

Tarnation -Your thoughts and mine

Δημοσίευση ανάρτησης" Which way can we go, only the moon casts a shadow.
When we look far below the path is sharp and narrow.
Your thoughts and mine, are far away from this moment
Are the stars very bright in the place where you are sleeping?
Can you hear this song and this song that I am keeping?
And this story it goes as we move along the shadows.
And this story it goes along the sharp and narrow.
Your thoughts and mine, are far away from this moment, from this moment..."

Δανείζομαι τα λόγια ενός από τα πιο όμορφα τραγούδια της δεκαετίας του 90 από τους Τarnation για να φτιάξω ένα ακόμη "φωτοτράγουδο" με μια φωτογραφία μου...
Όταν πρωτάκουσα στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας τους Tarnation πραγματικά αιχμαλωτίστηκα αμέσως από την υπέροχη μαγευτική φωνή της Paula Frazer ,τους γεμάτους λυρισμό στίχους ,τις γλυκές μελωδικές κιθάρες που σε καλούν ακόμη και σήμερα ταξιδιώτη -ακροατή για ένα ταξίδι στην άγνωστη και μυστηριώδη Αμερικάνικη ύπαιθρο.
Στ' αλήθεια ΔΕΝ μπορείς να αντισταθείς όταν κοιτάς τον ουρανό και κάποια σε ρωτά "Are the stars very bright in the place where you are sleeping...?"
-----------
Ένα πανέμορφο πάντρεμα country -folk και του "ήχου" της 4AD ήταν οι Tarnation και πραγματικά αξίζει να αγοράσετε το Mirador (1997) τον τελευταίο δίσκο τους ,ίσως και εσείς παραδοθείτε στην ομορφιά της Paula απλά κοιτάζοντας το φεγγάρι...

Οι μεγάλοι φωτογράφοι του Magnum

Πριν κάποιες ημέρες αγόρασα το πρώτο τεύχος (αφιερωμένο στον Ηenri Cartier -Bresson ενός εκ των ιδρυτών του Μagnum Photos)της συλλογής των "Μεγάλων Φωτογράφων του Μagnum" που κυκλοφορεί στα περίπτερα από την Hachette.
Για τα 3 ευρώ που κοστίζει το πρώτο τεύχος νομίζω πως αξίζει κανείς να το αγοράσει .Η ποιότητα εκτύπωσης των φωτογραφιών είναι για τα δεδομένα της έκδοσης σχετικά καλή το ίδιο και η όλη παρουσίαση. Σκεφτείτε ότι με 2,99 ευρώ δεν παίρνεις ούτε έναν καφέ πια...βέβαια κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είναι καλύτερα όπως ίσως και η επιλογή των φωτογραφιών πιο "ψαγμένη" πχ η μεγάλη φωτογραφία του Βresson που συνοδεύει την όλη έκδοση δεν είναι και από τις καλύτερες του για εμένα αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα.
Το επόμενο τεύχος -μονογραφία θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη 27 Mαρτίου νομίζω και θα είναι αφιερωμένο στον Philippe Halsman με κόστος 8,99 euros.
------------------------
"Ο χρόνος τρέχει και ρέει και μόνο ο θάνατός μας κατορθώνει να τον συλλάβει .Η φωτογραφία είναι μια λεπίδα γκιλοτίνας που συλλαμβάνει στην αιωνιότητα τη στιγμή που την θάμπωσε."
H.C. Bresson

Swans -Love will tear us upart cover

Ήταν το 1988 όταν οι Swans αρχιερείς του NO WAVE διασκεύασαν σε δύο εκτελέσεις το Love will tear us apart των Joy Division .Μια όπου έκανε πρώτα φωνητικά ο Michael Gira και μια άλλη στην οποία τραγουδούσε η Jarboe.

Αν και τρέφω μια απεριόριστη εκτίμηση για την γυναικεία φωνή , κατά την γώμη μου η καλύτερη εκτέλεση του κομματιού , είναι αυτή με τα φωνητικά του Michael Gira σε σχέση με την πιο αέρινη μεν αλλά κάπως άχρωμη δε εκτέλεση της Jarboe.

Είναι κρίμα γιατί το βίντεο αυτό έχει πολύ κακή ηχητική ποιότητα καταστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό την μαγεία που προξενεί αυτή η υπέροχη διασκευή των Swans στο πασίγνωστο κομμάτι των Joy δεν πειράζει όμως πρόκειται για ...μεγάλη διασκευή.

Pink Frost

Οι περισσότεροι θα γνωρίζετε την μακρινή Νέα Ζηλανδία για τα...αρνάκια της .Όμως αυτή η χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 80 εκτός από τα αμνοερίφια εξέτρεφε και μια αξιοσέβαστη μουσική σκηνή με κύριο μοχλό την θρυλική εταιρία Flying Nun Records .
Με μπαντες όπως οι Verlaines ,Able Tasmnans, o Chris Knox ,οι Βats και οι Chills. Οι τελευταίοι λοιπόν που ήταν ουσιαστικά το προσωπικό σχήμα του Martin Phillipps μας έδωσαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ της σκηνής της Νέας Ζηλανδίας το "Kaleidoscope World" και ίσως ένα από τα πιο συγκλονιστικά και γλυκά ποπ κομμάτια της δεκαετίας για εμένα ,το Pink Frost...γλυκό σαν την ζάχαρη αλλά η γεύση που μένει στο τέλος πικρή ....

Low fi photos

Πάντα μου άρεσαν οι low-fi φωτογραφίες με διάφορες toy cameras,pinholes,κτλ.
Ενώ λοιπόν σε κάποιους "περφεξιονιστές" της φωτογραφίας αυτά τα πρωτόγονα "κουτιά " προκαλούν όχι και τόσο ευχάριστα συναισθήματα σε εμένα προξενούν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.
Βγαίνοντας " βόλτα" με την Holga μου για παράδειγμα νιώθω να φεύγει από πάνω μου όλο το άγχος του αν θα βγάλω καλές φωτογραφίες. Έτσι τις περισσότερες φορές νιώθω πραγματικά ελεύθερος να ασχοληθώ με το θέμα που θα φωτογραφίσω και αυτό με χαροποιεί θα έλεγα πραγματικά .Χωρίς να ξέρω ακριβώς το γιατί νιώθω ότι βρίσκομαι πιο "κοντά" στους παλιούς φωτογράφους ,πιο κοντά στο πνεύμα τους θα έλεγα καλύτερα...Τα παραπάνω είναι μια καθαρά προσωπική θέση βέβαια.
Ορίστε λοιπόν μια φωτογραφία τραβηγμένη με την Holga 120 CFN στις αρχές του προηγούμενου καλοκαιριού. To φιλμ που χρησιμοποίησα ήταν ένα ληγμένο απο το 1996 Kodak BW400CN.

Doom town

Doom town

Life's so incomplete
Here on the street
Live in a doom town
Nothing ever change
Always stay the same
Live in a doom town

People with blank stair's
No one who cares
Live in a doom town
You can never win
Living innocent...

The Wipers

Τα λόγια αυτά του Greg Sage από τις αρχές της προπερασμένης δεκαετίας μοιάζουν για όλους όσους ζούμε στοιβαγμένοι στις τεράστιες χωματερές σωμάτων και ψυχών που ονομάζουμε Πόλεις κοινότυπα και πια σχεδόν γραφικά...

Possesion

Ακούστε μια φοβερή εκτέλεση του Possesion των αγαπημένων Sound απο τον Μark Burgess των επίσης αγαπημένων Chameleons.Τα παιδιά που παίζουν με έχουν αφήσει άφωνο ,μιλάμε για πραγματικά δεμένη μπάντα με μια φοβερή rhythm & section.Νομίζω ο Andrian Borland εκεί ψηλά θα νιώθει το ίδιο όμορφα με μας ακούγοντας τους ....

Joy Division

θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα στο ραδιόφωνο το disorder των Joy Division ,εκεί γύρω στα 1980 από τον Γιάννη Πετρίδη στο δεύτερο πρόγραμμα ή μήπως ήταν ο Χρήστος ο Δασκαλόπουλος στο Τρίτο...δεν θυμάμαι πια .Θυμάμαι μόνο ότι πετάχτηκα όρθιος ακούγοντας αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο μπάσο και έμεινα σαστισμένος μέχρι το τέλος του κομματιού.

"I've been waiting for a guide to come and take me by the hand...."

Δεν κοιμήθηκα όλη την σχεδόν όλη την νύχτα.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο παρέα με τον Αλέξανδρο και τον θωμά ,ξέραμε ότι είχε αλλάξει για πάντα η ζωή μας ...από ένα τραγούδι.
--------------------------
Οι φωτός δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο βέβαια , για την ιστορία τραβήχτηκαν πριν κάποια χρόνια με ένα Trix 400 και εμφανίστηκαν με Rodinal ,έτσι "απλά" ....ίσως για να βρουν στέγη εδώ κάτω από αυτό το κείμενο,ο δίσκος είναι αυτός που αγοράστηκε τότε στις αρχές τις δεκαετίας του 80 από το Ηappening στην Χαριλάου Τρικούπη.

Everything will flow...

Να γιατί οι Suede ("παιδιά" του Bowie και αυτοί ) ήταν μια πραγματικά καλή μπάντα και όχι ένα ακόμη "hype" των 90's .

Χωρίς πολλά λόγια ,αφιερώνω αυτό το πανέμορφο τραγούδι σε όλους όσους αγαπούν την ζωή και παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν δεν το βάζουν κάτω.

You know everything will flow ...