Οι πόλεις και τα λιμάνια μας ,ένα συνονθύλευμα από καλώδια σιδεριές και λαμαρίνα...
Xρόνια Πολλά !
Χρόνια πολλά και καλά ...Βουδούγεννα λοιπόν σε όλες και όλους σας!Δυστυχώς , to low -fi δεν έχει φωτογραφία του φλεγόμενου φετινού δέντρου για αυτό ας αρκεστούμε σε μια παλαιότερη η οποία έγινε με μια Zenit 12 με φακό έναν 28αρη beroflex και φιλμάκι Κodak 200 .
Άντε και του χρόνου!
Silent hill?
H φωτό είχε τίτλο ..."Μοναχικό" την είχα βαφτίσει .Εδώ και 3-4 χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό όσων την έβλεπαν μου έλεγαν ότι τους θυμίζει πολύ την ατμόσφαιρα μια ταινίας τρόμου που προήλθε από ένα computer game το Silent hill.Δεν την είχα δει ποτέ , την είδα επίτηδες πριν κάνα 2μηνο.Χμ...δεν ξέρω ...πάντως αυτά που είχα στο μυαλό μου όταν έβγαζα αυτή την φωτό δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την θεματολογία της ταινίας!
Nύχτα...
Μια νυχτερινή φωτογραφία.... ότι μου αρέσει μου αρέσει σε αυτή είναι η spooky ατμόσφαιρά της και την low-fi αισθητική της .
Robert Frank
"When people look at my pictures I want them to feel the way they do when they want to read a line of a poem twice."
Robert Frank, LIFE (26 November 1951)
O Robert Frank γεννήθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας το 1924 και πέθανε στις Η.Π.Α το 2019 .Αποφάσισε να ασχοληθεί με την φωτογραφία ,μαθητεύοντας δίπλα σε φωτογράφους και γραφίστες και το 1946 έφτιαξε το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο "40 fotos".
Αμέσως μετά, το 1947 μεταναστεύει στις Η.Π.Α και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη ως φωτογράφος μόδας. Ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του κόσμου φωτογραφίζοντας (Νότια Αμερική, Ευρώπη)και το 1950 παντρεύεται την Γλύπτρια Mary Lockspeiser με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά την Αντρέα και τον Πάμπλο. Επιστρέφει με την οικογένειά του στην Ευρώπη αλλά το 1953 θα γυρίσει ξανά στην Νέα Υόρκη όπου θα εργαστεί ως φωτορεπόρτερ.
Μάλλον απογοητευμένος από τον τρόπο ζωής των Αμερικανών αρχίζει να βλέπει με ξεχωριστό τρόπο το περίφημο "Αμερικάνικο όνειρο" της δεκαετίας του 50 και να το απομυθοποιεί συστηματικά μέσα από το φωτογραφικό του φακό πράγμα που θα τον οδηγήσει στο να μας παρουσιάσει το 1958 -1959 πρώτα στο Παρίσι και κατόπιν στη Νεα Υόρκη το σημαντικότερο έργο του , τους "Αμερικανούς" -Τhe Americans.
Ο Frank ολοκλήρωσε το σημαντικότατο αυτό έργο την διετία 1955-57 όπου περιηγήθηκε στις ΗΠΑ με σκοπό να "παρατηρήσει" και να καταγράψει την Αμερική και τους κατοίκους της την δεκαετία του 50.
Στο ταξίδι τους αυτό τράβηξε 28.000 καρέ ,και κράτησε 80 για να ¨κάνει" τους Αμερικανούς. Ομολογώ ότι θα έβρισκα πολύ δύσκολο να διαλέξω 80 φωτογραφίες από 28.000 πραγματικά...τέλος πάντων άλλο εγώ βέβαια και άλλο ο Frank.
Τον πρόλογο στους "Αμερικάνους" ανέλαβε να γράψει ο γνωστός Beatnik συγγραφέας και φίλος του Frank ,Jack Kerouac .Ο Frank υπήρξε και αυτός "μέλος" του κινήματος beat έτσι και αλλιώς.
Με το "The Americans" ο frank μας παρουσιάζει τους Αμερικανούς και κατ' επέκταση την Αμερικανική κοινωνία της εποχής απογυμνωμένη από κάθε στοιχείο καλλωπισμού και ευπρεπισμού που θα χάιδευε τα "μάτια" του καθώς πρέπει Αμερικάνου της εποχής έτσι ώστε να κάνει το έργο αυτό ιδιαίτερα δημοφιλές στο ευρύ κοινό. Για αυτό και το έργο έγινε αποδέκτης διαμαρτυριών και έντονης κριτικής από το πολιτικό και καλλιτεχνικό "κατεστημένο".
Βέβαια στην πορεία του χρόνου όπως κάθε αληθινό Έργο της Τέχνης βρήκε την θέση που του άξιζε και έγινε αποδεκτό.
Η δουλειά του Φρανκ περικλείει πολλά στοιχεία του ρεπορτάζ μη μένοντας όμως στο καθαρά καταγραφικό χαρακτήρα του τελευταίου αλλά προσπαθώντας να δώσει μια βαθιά συναισθηματική "απεικόνιση" της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνεται ο φωτογράφος Robert Frank .Παράλληλα όμως έχει αποφύγει να πέσει στην παγίδα της υπερβολής φροντίζοντας μέσω της φόρμας να κάνει το φωτογραφικό δρώμενο να φαίνεται απλό μα συνάμα και ουσιαστικό στην παρουσίαση του.
Simple Minds- Hunter and the hunted
Tο 1982 Simple Minds κυκλοφόρησαν τον προτελευταίο πραγματικά καλό δίσκο τους, το "Νew Gold Dream 81-82-83-84" .Μετά και από το "Sparkle in the rain" του 1984 εξελίχθηκαν σε ένα mainstream New wave/rock "politically correct" γκρουπ ,"μακριά" από την μπάντα που μας έδωσε κάποια αριστουργηματικά άλμπουμς στα τέλη των 70'ς αρχές 80'ς
Για τους εραστές των video δεν υπάρχει κάποιο με αποδεκτή ποιότητα ήχου, καλύτερα,ορισμένα κομμάτια δεν χρειάστηκαν ποτέ την "υποστήριξη" της εικόνας.Το "Hunter and the hunted" είναι ένα από αυτά.
O Josef Kudelka στην"εποχή των εικόνων".
Ο Γιόζεφ Κουντέλκα εκθέτει στο Μ.Μπενάκη όλο το μέχρι σήμερα έργο του, αποτελούμενο από 300 φωτογραφίες.
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου συνάντησε τον Τσέχο φωτογράφο, έναν από τους σημαντικότερους στον κόσμο. Συνομιλούν για την μεγάλη του έκθεση στην Αθήνα, το νόημα του έργου του, τη σχέση του με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Στο πλατό καλεσμένος είναι και ο στενός του φίλος και συνεργάτης Γιάννης Δήμου που μας βοηθά να «διαβάσουμε» το μεγάλο έργο αυτού του σπάνιου φωτογράφου, κάποτε γνωστός ως ο Φωτογράφος της Πράγας, σημείο αναφοράς σε νεότερους και παλιότερους.Θα δούμε τη δουλειά του από το ξεκίνημα ως σήμερα με όλες τις φάσεις που τον κατέστησαν γνωστό παγκοσμίως.
Η εκπομπή προβάλλεται την Παρασκεύη 7/11 στις 18:00 από την ΕΤ1.
http://tvradio.ert.gr/tv/details.asp?pid=2542609&chid=8
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου συνάντησε τον Τσέχο φωτογράφο, έναν από τους σημαντικότερους στον κόσμο. Συνομιλούν για την μεγάλη του έκθεση στην Αθήνα, το νόημα του έργου του, τη σχέση του με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Στο πλατό καλεσμένος είναι και ο στενός του φίλος και συνεργάτης Γιάννης Δήμου που μας βοηθά να «διαβάσουμε» το μεγάλο έργο αυτού του σπάνιου φωτογράφου, κάποτε γνωστός ως ο Φωτογράφος της Πράγας, σημείο αναφοράς σε νεότερους και παλιότερους.Θα δούμε τη δουλειά του από το ξεκίνημα ως σήμερα με όλες τις φάσεις που τον κατέστησαν γνωστό παγκοσμίως.
Η εκπομπή προβάλλεται την Παρασκεύη 7/11 στις 18:00 από την ΕΤ1.
http://tvradio.ert.gr/tv/details.asp?pid=2542609&chid=8
Entering the dead zone...
To "κλέιστρο" παλι κοντά μας....
Το " Κλείστρο" ένας εξαιρετικός διαδικτυακός τόπος αφιερωμένος στην φωτογραφία είναι και πάλι κοντά μας . Σιγά σιγά θα "γεμισει" πάλι με όμορφες φωτογραφίες και ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις των μελών του.Καλή επιτυχία λοιπόν "Κλειστρο" ...καλοτάξιδο!!
Στην αλυκή του Μεσολογγίου.
JOSEF KOUDELKA -Αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη
Ο Τσέχος Josef Koudelka αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους φωτογράφους και ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρα μας, καθιερώθηκε διεθνώς με τις φωτογραφίες του από την εισβολή των στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Πράγα (Αύγουστος 1968), ενώ από το 1975 αποτελεί τακτικό μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου Magnum. Στην αναδρομική του έκθεση παρουσιάζονται όλα τα στάδια και τα θέματα της επί 40 χρόνια φωτογραφικής του δημιουργίας. Η έκθεση ξεκινώντας με τις ενότητες «Το Ξεκίνημα» και «Η Αναζήτηση» (πρωτότυπες φωτογραφίες από το τέλος του 1950 και τις αρχές του 1960), συνεχίζει με μια επιλογή από τις καλύτερες εργασίες του, «Το Θέατρο», «Οι Τσιγγάνοι», «Η Εισβολή», «Εξορίες» και τελειώνει με το «Χάος» τη σύγχρονη πανοραμική του δουλειά. Μια επιλογή φωτογραφιών από τον Josef Koudelka που μας αποκαλύπτει τον κόσμο όπως τον είδε ο ίδιος. Η έκθεση εντάσσεται στις εκδηλώσεις της Γαλλικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. |
The la's-there she goes
Ένα όμορφο ποπ κομμάτι για να θυμόμαστε ότι τα γλυκά πράγματα είναι κάποιες φορές ...απλά.
"Δάσκαλοι"
Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις , αν επιπροσθέτως έχεις το χάρισμα του "μπλα -μπλα" ακόμα και αν αυτά που λες δεν είναι τίποτα παραπάνω από γενικότητες και αερολογίες, δεν έχεις πρόβλημα να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές ,και είσαι αυλοκόλακας -κοινώς γλείφτης-έχεις πολλές πιθανότητες να "πετύχεις".
Τι σχέση έχουν αυτά με την φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα? Έχουν και παραέχουν,μιας και η καλλιτεχνική φωτογραφία σε μεγάλο βαθμό ως ζωντανό και εξελισσόμενο τμήμα της τέχνης δεν παύει να αποτελεί και κομμάτι της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολλά.Έτσι, είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπεις κάποιους που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν γνώριζαν τι είναι διάφραγμα να το παίζουν "δάσκαλοι" στο ίντερνετ .
Έγραψα πρόσφατα σε κάποιο φόρουμ με αφορμή μια συζήτηση για την "εκμάθηση" φωτογραφίας μέσα από τα διάφορα "φόρα" και αμέσως μετά δέχθηκα την" επίθεση" ενός troll:
"...όσο για την βοήθεια στα διάφορα "φόρα" φυσικά και δεν την παραβλέπω αλλά κινδυνεύουμε όλοι σε όλα τα επίπεδα να αποκτούμε "πτυχίο" από το τάδε φόρουμ και από τον τάδε "καθηγητή",καταλαβαίνεις κανείς που μπορεί να οδηγήσει η υπερεκτίμηση αυτής της "μεθόδου" διδασκαλίας..."
Καλή λοιπόν η βοήθεια που δίδεται στα διάφορα φόρα αλλά μέχρις ενός σημείου γιατί το μέτρο εύκολα χάνεται .
Βέβαια κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και οι φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις από ανθρώπους που πραγματικά γνωρίζουν και έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο και από το διαδίκτυο εκτός του ότι αρχίζουν και σπανίζουν ,υπερκαλύπτονται σιγά- σιγά από την " συνωμοσία των άσχετων".
ΥΓ. ξέρω οι απόψεις μου είναι πολύ "αντιδημοφηλείς" , μα ειλικρινά , i don't give a shit...
Τι σχέση έχουν αυτά με την φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα? Έχουν και παραέχουν,μιας και η καλλιτεχνική φωτογραφία σε μεγάλο βαθμό ως ζωντανό και εξελισσόμενο τμήμα της τέχνης δεν παύει να αποτελεί και κομμάτι της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολλά.Έτσι, είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπεις κάποιους που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν γνώριζαν τι είναι διάφραγμα να το παίζουν "δάσκαλοι" στο ίντερνετ .
Έγραψα πρόσφατα σε κάποιο φόρουμ με αφορμή μια συζήτηση για την "εκμάθηση" φωτογραφίας μέσα από τα διάφορα "φόρα" και αμέσως μετά δέχθηκα την" επίθεση" ενός troll:
"...όσο για την βοήθεια στα διάφορα "φόρα" φυσικά και δεν την παραβλέπω αλλά κινδυνεύουμε όλοι σε όλα τα επίπεδα να αποκτούμε "πτυχίο" από το τάδε φόρουμ και από τον τάδε "καθηγητή",καταλαβαίνεις κανείς που μπορεί να οδηγήσει η υπερεκτίμηση αυτής της "μεθόδου" διδασκαλίας..."
Καλή λοιπόν η βοήθεια που δίδεται στα διάφορα φόρα αλλά μέχρις ενός σημείου γιατί το μέτρο εύκολα χάνεται .
Βέβαια κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και οι φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις από ανθρώπους που πραγματικά γνωρίζουν και έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο και από το διαδίκτυο εκτός του ότι αρχίζουν και σπανίζουν ,υπερκαλύπτονται σιγά- σιγά από την " συνωμοσία των άσχετων".
ΥΓ. ξέρω οι απόψεις μου είναι πολύ "αντιδημοφηλείς" , μα ειλικρινά , i don't give a shit...
Φωτογραφίζοντας γλυπτά-μνημεία
Μνημείο Προσφύγων στη Νεα Φιλαδέλφεια
"Εθνική Συμφιλίωση"στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Δεν είναι πολλές οι φορές που το έχω προσπαθήσει.Κι όσες φορές προσπάθησα να φωτογραφήσω κάποια μνημεία δεν ξέρω αν τα κατάφερα .Προσπάθησα πάντως να μεταφέρω στον θεατή τα "πράγματα" όπως τα βλέπω μέσα από την δική μου ματιά...Οι φωτογραφίες είναι παλιές, αρκετών ετών ίσως αν προσπαθούσα να τις ξαναβγάλω τώρα να βλέπαμε κάτι τελείως διαφορετικό.Μηχανές ήταν οι αρχαίες μου Ζενιτ 12Χρ και Practika MTL50 με διάφορους Μ42 φακούς βιδωμένους πάνω τους...
"Περίεργες" φωτογραφίες
Υπάρχουν φωτογραφίες μας που δεν είναι καλές ,μάλλον καλύτερα θα έλεγα ότι δεν θεωρούμε ότι καν αξίζει να τις δείξουμε ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς μας, τις αφήνουμε λοιπόν κάπου καταχωνιασμένες και κάποια στιγμή όταν τις ξαναδούμε ξαφνικά αποφασίζουμε ότι μεν δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο αλλά μας ΑΡΕΣΟΥΝ χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε επ'ακριβώς το γιατί.Η πιο πάνω φωτογραφία λοιπόν ανήκει σε αυτήν ακριβώς την "περίεργη" κατηγορία!Τελικά μου αρέσει...
ΥΓ.Η φωτογραφία τραβήχθηκε με την ist Ds μου και φακό τον DA 12-24.
Στο...δρόμο
Λίγο το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες ,λίγο -ως πολύ- διάφορες υποχρεώσεις που "τρέχουν" με έχουν αφήσει φωτογραφικά αδρανή τους τελευταίους μήνες.Έτσι λοιπόν "ανεβάζω" εδώ μια παλαιότερη φωτογραφία που τράβηξα πριν καιρό στον "δρόμο" με μια ταπεινή praktica MTL5 με έναν 29αρη pentacon και φιλμ ilford hp5+.Όχι δεν κάνω "φωτογραφία δρόμου" καμιά φορά κάνω φωτογραφία στο...δρόμο.
Ποτέ ξανά...
Την 6η Αυγούστου 1945 στις 08:15 το πρωι ένα Αμερικανικό Β29 έριξε μια ατομική βόμβα σχάσεως Ουρανίου που ισοδύναμούσε σε ισχύ με περίπου 15 κιλοτόνους ΤΝΤ πάνω από την Ιαπωνική πόλη της Hiroshima .Το όνομα της Βόμβας ήταν Little Boy(μικρό αγόρι). Τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα με το όνομα Fat Man (χοντρός άντρας)Πλουτωνίου αυτή την φορά, πυροδοτήθηκε στο Nagasaki.To "μικρό αγόρι"και ο "χοντρός",σκότωσαν ,εξάχνωσαν ,κατέκαψαν ,δηλητηρίασαν,κομμάτιασαν αντίστοιχα 150.000 και 80.000 αμάχους τότε και εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τους απογόνους τους μέχρι και σήμερα. Αυτό ήταν και η αποκορύφωση της παράνοιας του Β'ΠΠ με τα τόσα εκατομμύρια των νεκρών.Κάθε χρόνο τέτοια μέρα πάντα περνά από την σκέψη μου η φρικτή μοίρα αυτών(και όχι μόνο) των ανθρώπων(και όχι μόνο επίσης) που εξαφανίστηκαν εκείνες τις ημέρες ως... "κουνούπια" λόγω της τρέλλας του "ανθρώπίνου" είδους.Φέτος νομίζω πως παρατήρησα ότι μάλλον(δεν είμαι και σίγουρος γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο) δεν έγινε σχεδόν πουθενά καμία ιδιαίτερη αναφορά στην TV και γενικότερα πάνω στο γεγονός,όλοι ασχολούνται εξάλλου με τόσα άλλα πολύ περισσότερο "ουσιώδη" πράγματα ....τόσο "γκλαμουράτα"!Σε λίγες ημέρες εξάλλου αρχίζει και η μεγάλη παρωδία των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και ΟΛΗ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) η παγκόσμια κοινότητα κάνει την πάπια-όχι την Κινέζική- και υμνεί την "δημοκρατικότατη" Κίνα για την καλή τους οργάνωση, σίγα μην ασχοληθούμε εδω στην πατρίδα του Ολυμπιακού Πνεύματός με ένα τόσο "out of fashion " θέμα όπως η Hiroshima κλπ ,τι να λέμε τώρα...ΥΓ.Την φωτογραφία αυτή την τράβηξε ο Seizo Yamada που είχε την "τύχη" να βρίσκεται 7 χιλιόμετρα από το υπόκεντρο της έκρηξης.
YΓ2 .Σήμερα θα έπαιζα και το Hiroshima Mon Amour των πρώτων Ultravox! με τον John Foxx.
Subscribe to:
Comments (Atom)