"When people look at my pictures I want them to feel the way they do when they want to read a line of a poem twice."
Robert Frank, LIFE (26 November 1951)
O Robert Frank γεννήθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας το 1924 και πέθανε στις Η.Π.Α το 2019 .Αποφάσισε να ασχοληθεί με την φωτογραφία ,μαθητεύοντας δίπλα σε φωτογράφους και γραφίστες και το 1946 έφτιαξε το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο "40 fotos".
Αμέσως μετά, το 1947 μεταναστεύει στις Η.Π.Α και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη ως φωτογράφος μόδας. Ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του κόσμου φωτογραφίζοντας (Νότια Αμερική, Ευρώπη)και το 1950 παντρεύεται την Γλύπτρια Mary Lockspeiser με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά την Αντρέα και τον Πάμπλο. Επιστρέφει με την οικογένειά του στην Ευρώπη αλλά το 1953 θα γυρίσει ξανά στην Νέα Υόρκη όπου θα εργαστεί ως φωτορεπόρτερ.
Μάλλον απογοητευμένος από τον τρόπο ζωής των Αμερικανών αρχίζει να βλέπει με ξεχωριστό τρόπο το περίφημο "Αμερικάνικο όνειρο" της δεκαετίας του 50 και να το απομυθοποιεί συστηματικά μέσα από το φωτογραφικό του φακό πράγμα που θα τον οδηγήσει στο να μας παρουσιάσει το 1958 -1959 πρώτα στο Παρίσι και κατόπιν στη Νεα Υόρκη το σημαντικότερο έργο του , τους "Αμερικανούς" -Τhe Americans.
Ο Frank ολοκλήρωσε το σημαντικότατο αυτό έργο την διετία 1955-57 όπου περιηγήθηκε στις ΗΠΑ με σκοπό να "παρατηρήσει" και να καταγράψει την Αμερική και τους κατοίκους της την δεκαετία του 50.
Στο ταξίδι τους αυτό τράβηξε 28.000 καρέ ,και κράτησε 80 για να ¨κάνει" τους Αμερικανούς. Ομολογώ ότι θα έβρισκα πολύ δύσκολο να διαλέξω 80 φωτογραφίες από 28.000 πραγματικά...τέλος πάντων άλλο εγώ βέβαια και άλλο ο Frank.
Τον πρόλογο στους "Αμερικάνους" ανέλαβε να γράψει ο γνωστός Beatnik συγγραφέας και φίλος του Frank ,Jack Kerouac .Ο Frank υπήρξε και αυτός "μέλος" του κινήματος beat έτσι και αλλιώς.
Με το "The Americans" ο frank μας παρουσιάζει τους Αμερικανούς και κατ' επέκταση την Αμερικανική κοινωνία της εποχής απογυμνωμένη από κάθε στοιχείο καλλωπισμού και ευπρεπισμού που θα χάιδευε τα "μάτια" του καθώς πρέπει Αμερικάνου της εποχής έτσι ώστε να κάνει το έργο αυτό ιδιαίτερα δημοφιλές στο ευρύ κοινό. Για αυτό και το έργο έγινε αποδέκτης διαμαρτυριών και έντονης κριτικής από το πολιτικό και καλλιτεχνικό "κατεστημένο".
Βέβαια στην πορεία του χρόνου όπως κάθε αληθινό Έργο της Τέχνης βρήκε την θέση που του άξιζε και έγινε αποδεκτό.
Η δουλειά του Φρανκ περικλείει πολλά στοιχεία του ρεπορτάζ μη μένοντας όμως στο καθαρά καταγραφικό χαρακτήρα του τελευταίου αλλά προσπαθώντας να δώσει μια βαθιά συναισθηματική "απεικόνιση" της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνεται ο φωτογράφος Robert Frank .Παράλληλα όμως έχει αποφύγει να πέσει στην παγίδα της υπερβολής φροντίζοντας μέσω της φόρμας να κάνει το φωτογραφικό δρώμενο να φαίνεται απλό μα συνάμα και ουσιαστικό στην παρουσίαση του.
Εκτός από την φωτογραφία έχει ασχοληθεί με τον Κινηματογράφο κυρίως ακολουθώντας το ρεύμα και την αισθητική του Beat κατά κύριο λόγο. Το πιο γνωστό του φιλμ (Cocksucker Blues) είναι ένα ντοκουμέντο από μια περιοδεία των Rolling Stones το 1972 στο οποίο ο Φρανκ περιγράφει εκτός από την "sex and drugs and Rock'n'roll" ζωή των Stones ,ακριβώς αυτό που τον έκανε γνωστό και σε άλλες δουλείες του, την απομόνωση και την μοναξιά της ζωής στο δρόμο πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας κάτι που δεν γνωρίζει όρια ακόμα και σε stars του μεγέθους του Μick Jagger . O τελευταίος μάλιστα είπε στον Φρανκ όταν είδε το φιλμ :"It's a fucking good film, Robert, but if it shows in America we'll never be allowed in the country again."- Είναι γαμάτο φιλμ αλλά αν το δούνε στην Αμερική δεν θα μας επιτρέψουν να ξαναπατήσουμε..."
Επίσης συνεργαζόμενος με τους Stones έκανε και τις φωτογραφίες στο το άλμπουμ "Exile on Main St".
Ο Φρανκ έχει σκηνοθετήσει και video clips καλλιτεχνών όπως οι New Order ("Run"), και η Patti Smith ("
Summer Cannibals").
Εν κατακλείδι ο Φρανκ είναι από τους φωτογράφους που μιλούν κατευθείαν στην στην ψυχή μου γιατί είναι φωτογράφος της μοναχικότητας και της θλίψης(με την ..δημιουργική της έννοια ,ναι υπάρχει και αυτή) και που στο έργο του είναι εμφανής η αγάπη προς τον άνθρωπο πάνω από όλα...
Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η φωτογραφία .Με τον καιρό την "συμπάθησα" και τελικά την αποδέχθηκα...αν μου αρέσει κάτι τελικά σε αυτή την φωτογραφία είναι η απλότητα της.
Όποιος νομίζει ότι προσβάλλεται η αισθητική του ,τον ενημερώνω ότι πρόκειται για μία ιδιάιτερα καλλιτεχνική τουαλέτα.
...για να διασκεδάσω την πλήξη μου μιας και είμαι "καρφωμένος" στο "κρεββάτι του πόνου" μετά από ένα ατύχημα που είχα.
Το βλέμμα μου αντιλήφθηκε αυτό το γεγονός ,και το" μυαλό "μου έπλασε μια ιστορία -εικόνα σε κλάσματα του δευτερολέπτου...Πάτησα το κουμπί και η εικόνα καταγράφηκε.Είναι αυτό φωτογραφία? ή απλά ένα ακόμη snapshot?
Πρώτο ποστ για το νέο έτος και διάλεξα αυτή την φωτογραφία που είχε τραβηχθεί τέτοιες γιορτινές μέρες πριν από κάποια χρόνια...Εύχομαι υγεία ,αγάπη και ειρήνη σε όλες και όλους σας.
Χρόνια πολλά και καλά ...Βουδούγεννα λοιπόν σε όλες και όλους σας!
H φωτό είχε τίτλο ..."Μοναχικό" την είχα βαφτίσει .Εδώ και 3-4 χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό όσων την έβλεπαν μου έλεγαν ότι τους θυμίζει πολύ την ατμόσφαιρα μια ταινίας τρόμου που προήλθε από ένα computer game το Silent hill.Δεν την είχα δει ποτέ , την είδα επίτηδες πριν κάνα 2μηνο.Χμ...δεν ξέρω ...πάντως αυτά που είχα στο μυαλό μου όταν έβγαζα αυτή την φωτό δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την θεματολογία της ταινίας!
Μια νυχτερινή φωτογραφία.... ότι μου αρέσει μου αρέσει σε αυτή είναι η spooky ατμόσφαιρά της και την low-fi αισθητική της .
