Nύχτα...

Μια νυχτερινή φωτογραφία.... ότι μου αρέσει μου αρέσει σε αυτή είναι η spooky ατμόσφαιρά της και την low-fi αισθητική της .

Robert Frank

"When people look at my pictures I want them to feel the way they do when they want to read a line of a poem twice." Robert Frank, LIFE (26 November 1951) O Robert Frank γεννήθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας το 1924 και πέθανε στις Η.Π.Α το 2019   .Αποφάσισε να ασχοληθεί με την φωτογραφία ,μαθητεύοντας δίπλα σε φωτογράφους και γραφίστες και το 1946 έφτιαξε το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο "40 fotos". Αμέσως μετά, το 1947 μεταναστεύει στις Η.Π.Α και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη ως φωτογράφος μόδας. Ταξιδεύει σε διάφορα μέρη του κόσμου φωτογραφίζοντας (Νότια Αμερική, Ευρώπη)και το 1950 παντρεύεται την Γλύπτρια Mary Lockspeiser με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά την Αντρέα και τον Πάμπλο. Επιστρέφει με την οικογένειά του στην Ευρώπη αλλά το 1953 θα γυρίσει ξανά στην Νέα Υόρκη όπου θα εργαστεί ως φωτορεπόρτερ. Μάλλον απογοητευμένος από τον τρόπο ζωής των Αμερικανών αρχίζει να βλέπει με ξεχωριστό τρόπο το περίφημο "Αμερικάνικο όνειρο" της δεκαετίας του 50 και να το απομυθοποιεί συστηματικά μέσα από το φωτογραφικό του φακό πράγμα που θα τον οδηγήσει στο να μας παρουσιάσει το 1958 -1959 πρώτα στο Παρίσι και κατόπιν στη Νεα Υόρκη το σημαντικότερο έργο του , τους "Αμερικανούς" -Τhe Americans.

Ο Frank ολοκλήρωσε το σημαντικότατο αυτό έργο την διετία 1955-57 όπου περιηγήθηκε στις ΗΠΑ με σκοπό να "παρατηρήσει" και να καταγράψει την Αμερική και τους κατοίκους της την δεκαετία του 50.

Στο ταξίδι τους αυτό τράβηξε 28.000 καρέ ,και κράτησε 80 για να ¨κάνει" τους Αμερικανούς. Ομολογώ ότι θα έβρισκα πολύ δύσκολο να διαλέξω 80 φωτογραφίες από 28.000 πραγματικά...τέλος πάντων άλλο εγώ βέβαια και άλλο ο Frank. Τον πρόλογο στους "Αμερικάνους" ανέλαβε να γράψει ο γνωστός Beatnik συγγραφέας και φίλος του Frank ,Jack Kerouac .Ο Frank υπήρξε και αυτός "μέλος" του κινήματος beat έτσι και αλλιώς. Με το "The Americans" ο frank μας παρουσιάζει τους Αμερικανούς και κατ' επέκταση την Αμερικανική κοινωνία της εποχής απογυμνωμένη από κάθε στοιχείο καλλωπισμού και ευπρεπισμού που θα χάιδευε τα "μάτια" του καθώς πρέπει Αμερικάνου της εποχής έτσι ώστε να κάνει το έργο αυτό ιδιαίτερα δημοφιλές στο ευρύ κοινό. Για αυτό και το έργο έγινε αποδέκτης διαμαρτυριών και έντονης κριτικής από το πολιτικό και καλλιτεχνικό "κατεστημένο". Βέβαια στην πορεία του χρόνου όπως κάθε αληθινό Έργο της Τέχνης βρήκε την θέση που του άξιζε και έγινε αποδεκτό. Η δουλειά του Φρανκ περικλείει πολλά στοιχεία του ρεπορτάζ μη μένοντας όμως στο καθαρά καταγραφικό χαρακτήρα του τελευταίου αλλά προσπαθώντας να δώσει μια βαθιά συναισθηματική "απεικόνιση" της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνεται ο φωτογράφος Robert Frank .Παράλληλα όμως έχει αποφύγει να πέσει στην παγίδα της υπερβολής φροντίζοντας μέσω της φόρμας να κάνει το φωτογραφικό δρώμενο να φαίνεται απλό μα συνάμα και ουσιαστικό στην παρουσίαση του.

Εκτός από την φωτογραφία έχει ασχοληθεί με τον Κινηματογράφο κυρίως ακολουθώντας το ρεύμα και την αισθητική του Beat κατά κύριο λόγο. Το πιο γνωστό του φιλμ (Cocksucker Blues) είναι ένα ντοκουμέντο από μια περιοδεία των Rolling Stones το 1972 στο οποίο ο Φρανκ περιγράφει εκτός από την "sex and drugs and Rock'n'roll" ζωή των Stones ,ακριβώς αυτό που τον έκανε γνωστό και σε άλλες δουλείες του, την απομόνωση και την μοναξιά της ζωής στο δρόμο πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας κάτι που δεν γνωρίζει όρια ακόμα και σε stars του μεγέθους του Μick Jagger . O τελευταίος μάλιστα είπε στον Φρανκ όταν είδε το φιλμ :"It's a fucking good film, Robert, but if it shows in America we'll never be allowed in the country again."- Είναι γαμάτο φιλμ αλλά αν το δούνε στην Αμερική δεν θα μας επιτρέψουν να ξαναπατήσουμε..." Επίσης συνεργαζόμενος με τους Stones έκανε και τις φωτογραφίες στο το άλμπουμ "Exile on Main St". Ο Φρανκ έχει σκηνοθετήσει και video clips καλλιτεχνών όπως οι New Order ("Run"), και η Patti Smith ("Summer Cannibals").

 

Εν κατακλείδι ο Φρανκ είναι από τους φωτογράφους που μιλούν κατευθείαν στην στην ψυχή μου γιατί είναι φωτογράφος της μοναχικότητας και της θλίψης(με την ..δημιουργική της έννοια ,ναι υπάρχει και αυτή) και που στο έργο του είναι εμφανής η αγάπη προς τον άνθρωπο πάνω από όλα...

Simple Minds- Hunter and the hunted

Tο 1982 Simple Minds κυκλοφόρησαν τον προτελευταίο πραγματικά καλό δίσκο τους, το "Νew Gold Dream 81-82-83-84" .Μετά και από το "Sparkle in the rain" του 1984 εξελίχθηκαν σε ένα mainstream New wave/rock "politically correct" γκρουπ ,"μακριά" από την μπάντα που μας έδωσε κάποια αριστουργηματικά άλμπουμς στα τέλη των 70'ς αρχές 80'ς
Για τους εραστές των video δεν υπάρχει κάποιο με αποδεκτή ποιότητα ήχου, καλύτερα,ορισμένα κομμάτια δεν χρειάστηκαν ποτέ την "υποστήριξη" της εικόνας.Το "Hunter and the hunted" είναι ένα από αυτά.

O Josef Kudelka στην"εποχή των εικόνων".

Ο Γιόζεφ Κουντέλκα εκθέτει στο Μ.Μπενάκη όλο το μέχρι σήμερα έργο του, αποτελούμενο από 300 φωτογραφίες.
Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου συνάντησε τον Τσέχο φωτογράφο, έναν από τους σημαντικότερους στον κόσμο. Συνομιλούν για την μεγάλη του έκθεση στην Αθήνα, το νόημα του έργου του, τη σχέση του με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Στο πλατό καλεσμένος είναι και ο στενός του φίλος και συνεργάτης Γιάννης Δήμου που μας βοηθά να «διαβάσουμε» το μεγάλο έργο αυτού του σπάνιου φωτογράφου, κάποτε γνωστός ως ο Φωτογράφος της Πράγας, σημείο αναφοράς σε νεότερους και παλιότερους.Θα δούμε τη δουλειά του από το ξεκίνημα ως σήμερα με όλες τις φάσεις που τον κατέστησαν γνωστό παγκοσμίως.

Η εκπομπή προβάλλεται την Παρασκεύη 7/11 στις 18:00 από την ΕΤ1.

http://tvradio.ert.gr/tv/details.asp?pid=2542609&chid=8

Entering the dead zone...

Διασχίζοντας την λεπτή γραμμή ανάμεσα στο φανταστικό και την πραγματικότητα ...

To "κλέιστρο" παλι κοντά μας....

Το " Κλείστρο" ένας εξαιρετικός διαδικτυακός τόπος αφιερωμένος στην φωτογραφία είναι και πάλι κοντά μας . Σιγά σιγά θα "γεμισει" πάλι με όμορφες φωτογραφίες και ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις των μελών του.Καλή επιτυχία λοιπόν "Κλειστρο" ...καλοτάξιδο!!

Πρόσωπα...

Ακόμη μια φωτογραφία που έβγαλα παιζοντας με ενα ΑPX 400 αυτή τη φορά...

Στην αλυκή του Μεσολογγίου.

Μετά από μια επεισοδιακή(σε πολλούς τομείς) εβδομάδα ας δείξουμε και μια φωτογραφία η οποία τραβήχθηκε πέρυσι στο Μεσολόγγι και μου αρέσει αρκετά...έτσι για το καλό.Φιλμακι ήταν το apx 100 της agfa το οποίο εμφανίστηκε με rodinal.Η λήψη έγινε με μια Pentax Z1 και έναν FA 35mm.

JOSEF KOUDELKA -Αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη

Ο Τσέχος Josef Koudelka αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους φωτογράφους και ιδιαίτερα αγαπητός στη χώρα μας, καθιερώθηκε διεθνώς με τις φωτογραφίες του από την εισβολή των στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Πράγα (Αύγουστος 1968), ενώ από το 1975 αποτελεί τακτικό μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου Magnum. Στην αναδρομική του έκθεση παρουσιάζονται όλα τα στάδια και τα θέματα της επί 40 χρόνια φωτογραφικής του δημιουργίας. Η έκθεση ξεκινώντας με τις ενότητες «Το Ξεκίνημα» και «Η Αναζήτηση» (πρωτότυπες φωτογραφίες από το τέλος του 1950 και τις αρχές του 1960), συνεχίζει με μια επιλογή από τις καλύτερες εργασίες του, «Το Θέατρο», «Οι Τσιγγάνοι», «Η Εισβολή», «Εξορίες» και τελειώνει με το «Χάος» τη σύγχρονη πανοραμική του δουλειά. Μια επιλογή φωτογραφιών από τον Josef Koudelka που μας αποκαλύπτει τον κόσμο όπως τον είδε ο ίδιος. Η έκθεση εντάσσεται στις εκδηλώσεις της Γαλλικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Medusa

Καιρό έχουμε να δούμε μια φωτογραφία με την holga μου, ορίστε λοιπόν μια ...το δέντρο που μου θύμισε την μυθική Μέδουσα ,πάντως εγώ τόλμησα και την κοίταξα κατάματα και δεν πέτρωσα!

The la's-there she goes

Ένα όμορφο ποπ κομμάτι για να θυμόμαστε ότι τα γλυκά πράγματα είναι κάποιες φορές ...απλά.

"Δάσκαλοι"

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις , αν επιπροσθέτως έχεις το χάρισμα του "μπλα -μπλα" ακόμα και αν αυτά που λες δεν είναι τίποτα παραπάνω από γενικότητες και αερολογίες, δεν έχεις πρόβλημα να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές ,και είσαι αυλοκόλακας -κοινώς γλείφτης-έχεις πολλές πιθανότητες να "πετύχεις".
Τι σχέση έχουν αυτά με την φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα? Έχουν και παραέχουν,μιας και η καλλιτεχνική φωτογραφία σε μεγάλο βαθμό ως ζωντανό και εξελισσόμενο τμήμα της τέχνης δεν παύει να αποτελεί και κομμάτι της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε πολλά.Έτσι, είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπεις κάποιους που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν γνώριζαν τι είναι διάφραγμα να το παίζουν "δάσκαλοι" στο ίντερνετ .
Έγραψα πρόσφατα σε κάποιο φόρουμ με αφορμή μια συζήτηση για την "εκμάθηση" φωτογραφίας μέσα από τα διάφορα "φόρα" και αμέσως μετά δέχθηκα την" επίθεση" ενός troll:

"...όσο για την βοήθεια στα διάφορα "φόρα" φυσικά και δεν την παραβλέπω αλλά κινδυνεύουμε όλοι σε όλα τα επίπεδα να αποκτούμε "πτυχίο" από το τάδε φόρουμ και από τον τάδε "καθηγητή",καταλαβαίνεις κανείς που μπορεί να οδηγήσει η υπερεκτίμηση αυτής της "μεθόδου" διδασκαλίας..."

Καλή λοιπόν η βοήθεια που δίδεται στα διάφορα φόρα αλλά μέχρις ενός σημείου γιατί το μέτρο εύκολα χάνεται .
Βέβαια κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και οι φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις από ανθρώπους που πραγματικά γνωρίζουν και έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο και από το διαδίκτυο εκτός του ότι αρχίζουν και σπανίζουν ,υπερκαλύπτονται σιγά- σιγά από την " συνωμοσία των άσχετων".
ΥΓ. ξέρω οι απόψεις μου είναι πολύ "αντιδημοφηλείς" , μα ειλικρινά , i don't give a shit...

Φωτογραφίζοντας γλυπτά-μνημεία

Μνημείο Προσφύγων στη Νεα Φιλαδέλφεια

"Εθνική Συμφιλίωση"στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Δεν είναι πολλές οι φορές που το έχω προσπαθήσει.Κι όσες φορές προσπάθησα να φωτογραφήσω κάποια μνημεία δεν ξέρω αν τα κατάφερα .Προσπάθησα πάντως να μεταφέρω στον θεατή τα "πράγματα" όπως τα βλέπω μέσα από την δική μου ματιά...Οι φωτογραφίες είναι παλιές, αρκετών ετών ίσως αν προσπαθούσα να τις ξαναβγάλω τώρα να βλέπαμε κάτι τελείως διαφορετικό.Μηχανές ήταν οι αρχαίες μου Ζενιτ 12Χρ και Practika MTL50 με διάφορους Μ42 φακούς βιδωμένους πάνω τους...

"Περίεργες" φωτογραφίες

Υπάρχουν φωτογραφίες μας που δεν είναι καλές ,μάλλον καλύτερα θα έλεγα ότι δεν θεωρούμε ότι καν αξίζει να τις δείξουμε ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς μας, τις αφήνουμε λοιπόν κάπου καταχωνιασμένες και κάποια στιγμή όταν τις ξαναδούμε ξαφνικά αποφασίζουμε ότι μεν δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο αλλά μας ΑΡΕΣΟΥΝ χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε επ'ακριβώς το γιατί.Η πιο πάνω φωτογραφία λοιπόν ανήκει σε αυτήν ακριβώς την "περίεργη" κατηγορία!Τελικά μου αρέσει...
ΥΓ.Η φωτογραφία τραβήχθηκε με την ist Ds μου και φακό τον DA 12-24.

Στο...δρόμο

Λίγο το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες ,λίγο -ως πολύ- διάφορες υποχρεώσεις που "τρέχουν" με έχουν αφήσει φωτογραφικά αδρανή τους τελευταίους μήνες.Έτσι λοιπόν "ανεβάζω" εδώ μια παλαιότερη φωτογραφία που τράβηξα πριν καιρό στον "δρόμο" με μια ταπεινή praktica MTL5 με έναν 29αρη pentacon και φιλμ ilford hp5+.Όχι δεν κάνω "φωτογραφία δρόμου" καμιά φορά κάνω φωτογραφία στο...δρόμο.

Ποτέ ξανά...

Την 6η Αυγούστου 1945 στις 08:15 το πρωι ένα Αμερικανικό Β29 έριξε μια ατομική βόμβα σχάσεως Ουρανίου που ισοδύναμούσε σε ισχύ με περίπου 15 κιλοτόνους ΤΝΤ πάνω από την Ιαπωνική πόλη της Hiroshima .Το όνομα της Βόμβας ήταν Little Boy(μικρό αγόρι). Τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα με το όνομα Fat Man (χοντρός άντρας)Πλουτωνίου αυτή την φορά, πυροδοτήθηκε στο Nagasaki.To "μικρό αγόρι"και ο "χοντρός",σκότωσαν ,εξάχνωσαν ,κατέκαψαν ,δηλητηρίασαν,κομμάτιασαν αντίστοιχα 150.000 και 80.000 αμάχους τότε και εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τους απογόνους τους μέχρι και σήμερα. Αυτό ήταν και η αποκορύφωση της παράνοιας του Β'ΠΠ με τα τόσα εκατομμύρια των νεκρών.Κάθε χρόνο τέτοια μέρα πάντα περνά από την σκέψη μου η φρικτή μοίρα αυτών(και όχι μόνο) των ανθρώπων(και όχι μόνο επίσης) που εξαφανίστηκαν εκείνες τις ημέρες ως... "κουνούπια" λόγω της τρέλλας του "ανθρώπίνου" είδους.Φέτος νομίζω πως παρατήρησα ότι μάλλον(δεν είμαι και σίγουρος γιατί δεν είχα και πολύ χρόνο) δεν έγινε σχεδόν πουθενά καμία ιδιαίτερη αναφορά στην TV και γενικότερα πάνω στο γεγονός,όλοι ασχολούνται εξάλλου με τόσα άλλα πολύ περισσότερο "ουσιώδη" πράγματα ....τόσο "γκλαμουράτα"!Σε λίγες ημέρες εξάλλου αρχίζει και η μεγάλη παρωδία των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και ΟΛΗ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) η παγκόσμια κοινότητα κάνει την πάπια-όχι την Κινέζική- και υμνεί την "δημοκρατικότατη" Κίνα για την καλή τους οργάνωση, σίγα μην ασχοληθούμε εδω στην πατρίδα του Ολυμπιακού Πνεύματός με ένα τόσο "out of fashion " θέμα όπως η Hiroshima κλπ ,τι να λέμε τώρα...
ΥΓ.Την φωτογραφία αυτή την τράβηξε ο Seizo Yamada που είχε την "τύχη" να βρίσκεται 7 χιλιόμετρα από το υπόκεντρο της έκρηξης.
YΓ2 .Σήμερα θα έπαιζα και το Hiroshima Mon Amour των πρώτων Ultravox! με τον John Foxx.

Ζέστη...

Αυτή η φωτογραφία τραβήχθηκε πέρυσι το καλοκαίρι με θερμοκρασία 46 βαθμών υπό σκιά...την παραθέτω για να την βλεπετε και να "δροσίζεστε"!

Aστικά τοπία

Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα ,τοπία και εικόνες των από τις πόλεις μας.Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτά τα άχαρα γκρίζα "αστικά τοπία", όλο αυτό το χάος από καλώδια καπνοδόχους και κεραίες μου προξενούσε μια περίεργη έλξη από μικρό παιδί...τόση ώστε αποφάσισα να τα φωτογραφίζω για να δείχνω πως βλέπω τις πόλεις και ιδιαίτερα την Αθήνα μέσα από την δική μου ματιά .Να λοιπόν μια φωτογραφία που τράβηξα πριν από μερικά χρόνια μια νύχτα στου Ψυρρή...

Περι κριτικής...

Με την πάροδο του χρόνου αρχίζω να καταλήγω σε κάποιες συγκεκριμένες απόψεις που μπορεί να ακούγονται κάπως ελιτιστικές μα πιστέψτε με στην πραγματικότητα δεν είναι..Σχετικά λοιπόν με την κριτική μιας φωτογραφίας και όχι μόνο, αυτό που πιστεύω είναι ότι δεν μπορεί να κρίνει κάποιος χωρίς να διαθέτει κάποιες απαραίτητες και βασικές γνώσεις και χωρίς να έχει "παιδευτεί" επ' αυτού.Δεν μπορείς να κρίνεις με άλλα λόγια κάτι που δεν καταλαβαίνεις.
Μπορεί κάποιος να εκφέρει μόνο την προσωπική άποψη του, κάτι που έχει τεράστια διαφορά από την κριτική και επειδή ισχύει το σοφό ρητό "Opinions are like assholes. Everybody's got one" του Κλιντ Ιστγουντ "κάποιο θετικό συμπέρασμα που να βοηθά και τον κρινόμενο αλλά και τον κριτή δύσκολα θα βγει.
Αλήθεια πως μπορεί να κρίνει κανείς μια φωτογραφία δρόμου όταν δεν έχει μάθει ότι σε αυτόν το τομέα φωτογραφίας δεν παίζει κανένα ρόλο ο "στραβός ορίζοντας" κλπ για παράδειγμα?
Μπορεί να κρίνει κάποιος σωστά όταν δεν έχει βγει στον δρόμο ποτέ με μια μηχανή στο χέρι?πως μπορεί να κρίνει κάποιος και η κριτική του να ληφθεί στα σοβαρά υπόψιν από τον κρινόμενο ότι σε μια καλλιτεχνική φωτογραφία μια παραμόρφωση του φακού ένα "κάψιμο" κάπου, μπορεί να αναδειχθεί από αδυναμία σε όπλο στα χέρια του έμπειρου(αντίστοιχα ένας έμπειρος κριτής θα καταλάβει σχεδόν άμεσα ότι ο φωτογράφος δεν είναι τυχαίος και αυτό το εχει κάνει επίτηδες) φωτογράφου ,χωρίς να έχει πιο πριν την απαραίτητη και αναγκαία τριβή με το "άθλημα"?
Πως μπορεί ο ακροατής της Μπεζεντάκου να κρίνει και να γράψει έστω και δύο λόγια που να έχουν κάποιο "ειδικό βάρος" για παράδειγμα για ένα έργο του(μάλλον εμπορικού) Arvo Part για να μην προχωρήσω σε "χάρτνκορ" καταστάσεις και στην θέση του Εσθονού τοποθετήσω τον συχωρεμένο συμπατριώτη μας Ι.Ξενάκη ?
Αρα λοιπόν το ρητό του Κλιντ μπορεί να ισχύει μεν στην γενική του μορφή αλλά επ'ουδενι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να γράφει ο καθένας ότι θέλει για οτιδήποτε ή μάλλον ακριβέστερα για να πάρουμε στα σοβαρά αυτά που μας λέει...
Βέβαια ο "καλλιτέχνης" δεν μπορεί να κλείνει τα αυτιά του τελείως ,πρέπει κάποιες λίγες φορές να ακούει και απόψεις "μη ειδικών" να δέχεται και προπαντός να τις αξιολογεί.. κάτι που κάποιες φορές -και θέλω να προσεχθεί αυτό -μπορεί υπό ιδιάζουσες προϋποθέσεις και σε περιπτώσεις να να βοηθήσει έναν καλλιτέχνη που ίσως έχει "κολλήσει" και περιχαρακώσει την τέχνη του στο ιδεατό "κάστρο¨ μιας στείρας αντιεμπορικότητας, να προχωρήσει να κάνει ένα ,μικρο αποφασιστικό βήμα μπροστά.Σπάνια όμως...πολύ σπάνια.

Αστικό...?

Μια ακόμη φωτογραφία "αστικού τοπίου" με την Ηοlga μου ,την οποία(φωτογραφία) αποφάσισα να κροπάρω στο κάτω μέρος της μετά από 1,5 χρόνο ...τελικά μου αρέσει πολύ περισσότερο αυτή η εκδοχή της!