Τις τελευταίες ημέρες υποφέρω από μια φριχτή ίωση που με έχει "τσακίσει" στην κυριολεξία αλλά μου έχει δώσει και την ευκαιρία να ασχοληθώ λιγάκι περισσότερο με κάποιους δίσκους(cd εννοώ, μην τρελαίνεστε...) που ήθελα να ακούσω με προσοχή και δεν έβρισκα τον χρόνο ή δεν είχα την διάθεση.Ενας από αυτούς λοιπόν είναι το καινούργιο άλμπουμ ("first studio recording since 1983" παρακαλώ- όπως γράφει και στο εξώφυλλο )των "ηρώων" της εφηβείας μας των Bauhaus.Για μένα oi Bauhaus ήταν η μπάντα που τότε στις αρχές της δεκαετίας του 80 συνδύαζε ΟΛΑ όσα μου άρεσαν εκείνη την εποχή ...την δύναμη και την ενέργεια ενός punk γκρουπ , τον λυρισμό την ευαισθησία το μυστήριο του λεγόμενου dark/goth κινήματος(εντάξει αυτοί ήταν εκ των ιδρυτών έτσι και αλλιώς) την θεατρικότητα του Bowie με την φινέτσα του Brian Ferry, μαζί με τις μετα-ψυχεδελικές underground -Κrautrock αναζητήσεις και τόσα πολλά ακόμη...
Αξέχαστες εποχές ...δεν λέω.
Τα χρόνια περάσαν βέβαια η επαφή μου με τους Bauhaus όμως δεν σταμάτησε στα χρόνια που ακολούθησαν μέσω των "αναζητήσεων" των μελών τους ( Tones on Tail, Dalis Car ,Love and Rockets)καθώς και των εξαιρετικών προσωπικών δίσκων του Peter Murphy κλπ .
Φτάσαμε έτσι αισίως στο Μάρτιο του 2008 όπου κυκλοφόρησαν μετά από 25 χρόνια το "Go away white" το οποίο τελικά θα αποτελέσει και τον επίλογο τους στην μουσική σκηνή ως Bauhaus σύμφωνα με τα λεγομενά τους.
Και εδώ αρχίζουν οι απορίες μου...
Μα καλά βρε παιδιά ,μπορεί να υπάρξει καλύτερος επίλογος για μια μπάντα από το αριστουργηματικό "Burning From the Inside " του 1983?Ποιος ο λόγος της κυκλοφορίας ενός άλμπουμ όπως το "Go away white"τόσα χρόνια μετά?Τι έχει να προσθέσει ως "επίλογος" αυτός ο δίσκος στην ιστορία των Bauhaus? η απάντηση είναι για μένα δυστυχώς τίποτα...
Οχι, ο δίσκος δεν είναι κακός με την έννοια των σκουπιδιών που μας κατακλύζουν πια ,το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης εν έτη 2008.Δεν έχει έχει να δώσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα σε όλους εμάς τους 40άρηδες και βάλε σήμερα- φανς των Bauhaus .ότι είχαμε να "πάρουμε " το πήραμε και με το παραπάνω με τα αριστουργηματικά LP's των αρχών της δεκαετίας του 80.
Μα και στους νεώτερους δεν έχει να προσφέρει νομίζω πολλά..πέρα από μια αίσθηση ότι μπορούν το 2008 να "μεταφερθούν" για λίγο κάπου εκεί στα 1981 τίποτα περισσότερο δεν έχει να τους πει.
Τελικά το πρόβλημα του δίσκου είναι ακριβώς αυτό...ότι δείχνει να έχει σταματήσει το χρόνο στα 1981 ,κάπου ανάμεσα στο "Mask" και το "The sky's gone out".
Οχι απλώς να τον έχει σταματήσει δηλαδή, αλλά να τον έχει ΠΑΓΩΣΕΙ κυριολεκτικά.Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του "Too Much 21st Century" είναι φανερό ότι ακούς τους Bauhaus να παίζουν το αδελφάκι του "Kick in the eye" που κόπηκε από το "mask" και κρατήθηκε κλεισμένο σε ένα συρτάρι για ηχογραφηθεί τόσα χρόνια αργότερα και να δει το φως .
Στο ίδιο περίπου μοτίβο και ύφος και τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ το οποίο επαναλαμβάνω μοιάζει να έχει μείνει παγωμένο στον χρόνο τόσο πολύ ώστε το "Βurning from the inside " του 1983 να ακούγεται πολύ πιο σύγχρονο σήμερα ως ήχος !
Αν ζούσαμε ακόμη στα 1982 όλα θα ήταν μια χαρά ,δεν ζούμε όμως και το πρόβλημα είναι ότι
ακολούθησαν και άλλες δουλειές από τον Peter και τον Daniel οι οποίες έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά και κυρίως μέσα από αυτές φαινόταν μια ΕΞΕΛΙΞΗ και μια "συνέχεια" ...εδώ έχουμε απλά ένα πισωγύρισμα χωρίς λόγο.
Τέλος πάντων , εγώ θα ξεχωρίσω το "Too Much 21st Century" , το "Saved" καθώς και το "adrenalin" ως τα πιο ενδιαφέροντα του cd.
Επαναλαμβάνω ο δίσκος δεν είναι κακός και ευτυχώς δεν σπιλώνει στην μνήμη μας την "τιμή" των Bauhaus, απλά είναι εκτός τόπου και κυρίως ...χρόνου.
Όπως είπε και ένας φίλος σε συζήτηση που είχαμε επ αυτού , "τι περίμενες ρε φίλε μετά από τόσα χρόνια ...πάλι καλά να λες"!
Τεσπά, σκεφτείτε επί 25 χρόνια να έβγαζαν οι Βauhaus έναν δίσκο κάθε 2 χρόνια όπως τόσοι και τόσοι άλλοι που μας καταστρέφουν συστηματικά τις αναμνήσεις για να γεμίσουν τις τσέπες τους και δεν διαλύουν μια και καλή.Ευτυχώς δεν κατάντησαν έτσι οι Bauhaus.Tουλάχιστον φαίνεται πως γλυτώσαμε από αυτό το μαρτύριο.Από την άλλη ενώ η αρχική μου σκέψη ήταν ,ότι κάναν τον δίσκο και το reunion απλά για να τα "τσεπώσουν" διαβάζοντας όμως ότι δεν πρόκειται(ευτυχώς) να το συνεχίσουν δείχνουν να σώζουν τελικά κάπως την παρτίδα .
Well ,όσοι είναι πολύ "κολλημένοι" ας το πάρουν το cd , οι υπόλοιποι...(τελικά μάλλον και εγώ πρέπει να 'μαι ακόμη πολύ κολλημένος)
Tα κομμάτια του άλμπουμ
- "Too Much 21st Century"
- "Adrenalin"
- "Undone"
- "International Bulletproof Talent"
- "Endless Summer Of The Damned"
- "Saved"
- "Mirror Remains"
- "Black Stone Heart"
- "The Dog's A Vapour"
- "Zikir"
--------------------------------------
Αυτά προς το παρόν, προσεχώς θα πούμε 2 κουβέντες και με την κυρία Siouxsie Sioux...
Μνημείο Προσφύγων στη Νεα Φιλαδέλφεια
